تاثیر مداخله مبتنی بر مدل مراقبت مشارکتی بر ارتقای خودپنداره افراد مبتلا به دیابت نوع دو

دیابت، بیماری مزمن در حال گسترش در سطح جهان است که بر خودپنداره افراد تاثیر منفی می گذارد. خودپنداره در زندگی روزمره انسان نقش مهمی ایفا می کند و توجه به آن، خصوصا در مبتلایان به بیماری های مزمن، اهمیت بسزایی دارد. هدف این مطالعه‏، تعیین تاثیر مداخله مبتنی بر مدل مراقبت مشارکتی بر ارتقای خودپنداره افراد مبتلا به دیابت نوع دو بود.
در این مطالعه کارآزمایی بالینی شاهد دار تصادفی شده در سال 1394، تعداد 60 بیمار مبتلا به دیابت نوع دو مراجعه کننده به بیمارستان امام زمان(عج) شهر مشهد به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شده و به طور تصادفی در دو گروه کنترل و آزمون قرار گرفتند. ابزار پژوهش پرسش نامه ای متشکل از سه بخش؛ اطلاعات فردی، اطلاعات مربوط به بیماری و پرسش نامه خودپنداره بک بود. ابتدا خودپنداره افراد دو گروه تعیین شد. سپس برای گروه آزمون مداخله مبتنی بر مدل مراقبت مشارکتی طی 7 جلسه 90دقیقه ای برگزار شد و در انتها مجددا خودپنداره دو گروه اندازه گیری شد. داده ها به کمک نرم افزار SPSS 20 و توسط آزمون های T زوجی، T مستقل و مجذور کای تحلیل شدند.
میانگین نمرات خودپنداره قبل و بعد از مداخله در گروه کنترل اختلاف معنی دار نداشت (066/0=p)، اما در گروه آزمون این اختلاف معنی دار بود (001/0p<). همچنین بین دو گروه کنترل و آزمون قبل از مداخله تفاوت معنی داری وجود نداشت (537/0=p)، اما بعد از مداخله میانگین نمرات خودپنداره بین دو گروه اختلاف معنی دار نشان داد (001/0p<).
مداخله مبتنی بر مدل مراقبت مشارکتی باعث ارتقای خودپنداره بیماران مبتلا به دیابت نوع دو می شود.