پیش بینی سبک های یادگیری با استفاده از میزان عزت نفس در دانشجویان

سبک یادگیری یک رفتار عادتی و متمایز برای کسب دانش، مهارت یا بازخوردها می باشد که از طریق مطالعه یا تجربه کسب می شود. کلید اصلی، درگیر کردن فراگیران در یادگیری و فراگیری هرچه بیشتر مطالب توسط آن ها، شناسایی ترجیحات و سبک های یادگیری آنان و همچنین، شناسایی عوامل تاثیرگذار بر این متغیرها است. در این راه باید تلاش کرد که متغیرهای پیش بینی کننده سبک های یادگیری به دقت شناسایی شوند تا بتوان شرایط آموزشی را بهسازی نمود. هدف از انجام پژوهش حاضر، تعیین ارتباط سبک های یادگیری در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی کرمان با میزان عزت نفس آن ها بود.
در این پژوهش توصیفی– تحلیلی- مقطعی، 343 دانشجو شرکت داشتند که بر اساس نمونه گیری سهمیه ای وارد مطالعه شدند. ابزارهای جمع آوری داده ها، پرسش نامه ای مشتمل بر سه بخش اطلاعات دموگرافیک، نسخه دوم پرسش نامه سبک یادگیری Kolb (Kolb learning style inventory یا LSI) و پرسش نامه عزت نفس Rosenberg (Self-Esteem Rosenberg Scale) بود. جهت تجزیه و تحلیل داده ها، از آزمون های 2c، ضریب همبستگی Spearman، رگرسیون لجستیک و رگرسیون خطی استفاده شد.
میانگین سنی افراد مورد مطالعه، 96/2 ± 41/21 سال بود. 3/44 درصد از دانشجویان سبک یادگیری جذب کننده داشتند. علاوه بر این، 9/60 درصد دانشجویان از عزت نفس ضعیفی برخوردار بودند. ارتباط آماری معنی داری میان سبک های یادگیری و میزان عزت نفس دانشجویان مشاهده نشد. همچنین، یافته های مربوط به پیش بینی کننده های سبک های یادگیری نشان داد که تنها جنسیت شاخص پیش بینی کننده در تعیین سبک های یادگیری بود.
از آن جایی که نتایج پژوهش حاضر نشان داد که عزت نفس دانشجویان با نوع سبک یادگیری ارتباطی ندارد، بنابراین مدرسان می توانند مستقل از این شاخص ها، به ارزیابی سبک های یادگیری دانشجویان بپردازند.