تخمین دز پروستات و اندام های مجاور آن در حین براکی تراپی پروستات و بررسی پراکندگی بر میزان دز با استفاده از کد MCNP4C

با توجه به افزایش روزافزون کاربرد براکی تراپی در درمان تومورهای سرطانی، مخصوصا سرطان پروستات، دزیمتری اندام های اطراف آن امری ضروریست. دز دریافتی پروستات بسیار بالاست و اندام های سالم اطراف آن نیز در معرض دز تابشی بالا هستند. در این مقاله علاوه بر محاسبه دز پروستات و اندام های اطراف آن با استفاده از کد مونت کارلو (MCNP4C)، تاثیر پراکندگی از پاها بر دز اندام های مربوطه در حین براکی تراپی ارزیابی شد. بدین منظور ابتدا انرژی رسیده به اندام ها برای چشمه ید-125 بدست آمد. سپس دز رسیده در هر تبدیل در هر یک از این اندام ها با معلوم بودن حجم و جرمشان محاسبه شد و در نهایت با استفاده از فعالیت چشمه، میزان دز کل رسیده بدست آمد. دز اطراف پروستات به عنوان چشمه تابش، بسیار بالا و بیش از 100 گری بدست آمد. مثانه، بیضه ها و کولن سیگموئید به دلیل نزدیکی به پروستات دز بالاتری نسبت به سایر اندام ها دریافت کردند که به ترتیب مقادیر 45/9، 83/4 و 88/2 گری است. اختلاف دز در دو حالت با احتساب و بدون احتساب پراکندگی از پاها برای بیضه ها و کولن سیگموئید به دلیل نزدیکی بیش از حد به پروستات بیشتر و به ترتیب حدود 5/14% و 3/6% بود و برای سایر اندام ها در محدوده لگن قابل توجه نبود.