بررسی میزان CTDIwوDLP در پروتکل های معمول CT دربیمارستان شهید بهشتی کاشان درسال 1393 ومقایسه آن با میزان دز مرجع

امروزه استفاده از سی تی اسکن به عنوان یک نوع ابزار تشخیص، به طور چشمگیری افزایش یافته است. بنابراین، استفاده کنترل شده و مطابق مقررات حفاظتی به منظور کاهش اثرات مضر تشعشعی آن، امری ضروری است. هدف از انجام این پژوهش، اندازه گیری میزان دز دریافتی بیماران در پرتکل های معمول سی تی اسکن بود. این پژوهش در بخش رادیولوژی بیمارستان شهید بهشتی کاشان و با استفاده از دستگاه CT تک اسلایس Toshiba مدلAsteion CXGS-010A ، در گروه سنی بزرگسالان برای اندازه گیری دو کمیت CTDIW و DLP در پرتکل های معمول انجام شد. پارامترهای اسکن هر پرتکل برای 10 بیمار نرمال ثبت و با اعمال آن به دستگاه CT مقادیر میانگین CTDIW و DLP محاسبه و با حدود دز مرجع مقایسه شد. در این پژوهش، مقادیر CTDIw برای پرتکل های Head، PNS، Chest Abdomen، Pelvis به ترتیب از چپ به راست، 11/34، 67/19، 47/15، 95/13 و 08/10 میلی گری و DLP به ترتیب 67/362، 97/153، 33/307، 07/346 و 37/189 میلی گری سانتی متر بود. مقادیر CTDIW و DLPبه دست آمده در تمامی پرتکل ها از حدود اعلام شده در دستورالعمل کمیته اروپایی EG و انگلستان UK کمتر و حتی در بعضی از پرتکل ها کمتر از نصف بود. اما در دو پرتکل Chest و Abdomen مقدار CTDIw نسبت به حدود اعلام شده توسطIAEA بیشتر بود که این امر به دلیل تفاوت در پارامترهای انتخابی اسکن است. برای کاهش هرچه بیشتر دز بیماران، می بایست در صورت امکان از میزان mAs کمتر همراه با KVp بالاتر، تعداد اسلایس کمتر، طول ناحیه اسکن و زمان کل اسکن کوتاه تری استفاده کرد.