پاتوفیزیولوژی درد و داروهای موثر در کنترل آن

درد احساس ناخوشایندی است که بعد از آسیب بافتی ایجاد می گردد، رنج بردن و ناتوانی حاصله از درد، سبب کاهش کیفیت زندگی در تعداد زیادی از افراد می شود. بسیاری از محققین، مکانیسم های فیزیولوژیک را در پاسخ به درد، مسیرهای آناتومیکی و نوروترانسمیترهای مانند 5 هیدروکسی تریپتامین، برادی کینین، هیستامین، ایکوزانوئیدها، لکوترین ها و هیدروکسی اسیدها و سیتوکنین ها را مرتبط با عملکرد درد را مورد مطالعه قرار داده اند. کنترل درد و یا تخفیف درد یکی از اهداف مهم در درمان بیماری ها است و اهمیت ویژه ای برای پزشکان دارد، حتی اگر از نظر پاتولوژیکی قابل درمان نباشد، افراد ذی صلاح پزشکی از پنج گروه کلی(داروهای اپیوئیدی، داروهای استروئیدی، داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (NSAIDs)، بی حس کننده های موضعی، بی هوش کننده های عمومی) برای کاهش درد استفاده می کنند. گاهی هم از داروهای ضد درد متفرقه و روش های سنتی کاهش درد بهره می جویند. لذا بررسی پاتوفیزیولوژی درد و داروهای موثر در کنترل آن و جمع بندی اطلاعات و استفاده بهینه در موقع ضرورت تا حدی می تواند مفید باشد. در این مطالعه مروری تعداد 53 مقاله بین سال های 2015-1985 با جستجوی وسیع در پایگاه های اطلاعاتی بررسی شد و در میان مقالات یافت شده مقالات مرتبط موردبررسی قرار گرفت. برای اینکه در طی مسیر بررسی مقالات دچار تورش نشویم، فقط از ژورنال های مربوط به یک مجله استفاده نشد و از ژورنال های معتبر رشته های گوناگون پزشکی بهره بردیم. مطالعه مسیرهای آناتومیکی انتقال درد نشان می دهد که داروهای ضد درد در سطوح مختلف نظیر نخاع، ساقه مغز، تالاموس، قشر مغز، مایعات بافتی و آزادسازی میانجی ها در کنترل درد موثر است و مورفین قوی ترین و قدیمی ترین ترکیب ضد درد می باشد ولی به خاطر عوارض جانبی فراوان و خطر اعتیاد کمتر موردتوجه می باشد و استفاده از روش های سنتی به ویژه گیاهان دارویی در درمان درد از قبل متداول بوده و در حال افزایش است.