اثر حفاظتی عصاره چای سبز (Camellia sinensis) روی بافت کلیه و شاخص های خونی عملکرد کلیه در موش های نر تیمار شده با پاکلی تاکسل

با توجه به اهمیت و خاصیت بسیار بالای گیاهان دارویی می توان به چای سبزاشاره نمود. پاکلی تاکسل یک داروی شیمی درمانی است که می تواند باعث مسمومیت کلیوی از جمله تغییرات دژنراتیو در پارانشیم کلیه شود.
هدف از این مطالعه بررسی اثر چای سبز به عنوان یک آنتی اکسیدان قوی روی بافت کلیه و سطح شاخص های خونی عملکرد کلیه در موش های تیمار شده با پاکلی تاکسل می باشد.
برای انجام این آزمایش تعداد 35 سر موش نژاد NMRI به 7 گروه تقسیم شدند: گروه کنترل 1 هیچ ماده ای دریافت نکرد، گروه کنترل 2 سالین به مدت هفت روز، گروه شاهد 1 تزریق IP داروی پاکلی تاکسل به مقدار 3/0 میلی گرم بر کیلوگرم به مدت سه روز متوالی، گروه شاهد 2 و 3 عصاره چای سبز را به ترتیب با دوزهای 200 و 300 میلی گرم بر کیلوگرم برای بیست و هشت روز دریافت کردند. گروه آزمایشی 1 و 2 تحت تیمار با عصاره چای سبز و پاکلی تاکسل قرار گرفتند که ابتدا به ترتیب دوزهای ذکر شده چای سبز را برای بیست و هشت روز و پاکلی تاکسل را به مقدار 3/0 میلی گرم بر کیلوگرم از روز چهاردهم به مدت سه روز متوالی دریافت کردند. هفت روز پس از آخرین تزریق، کلیه ها جدا شد و پس از فیکس شدن در محلول بافر فرمالین، با هماتوکسیلین و ائوزین رنگ آمیزی شده و مورد مطالعه قرار گرفت. همچنین سطح اوره و کراتینین خون نیز اندازه گیری شد. داده ها با آزمون ANOVA تجزیه و تحلیل شدند. سطوح اوره و کراتینین خون در گروه شاهد 1 در مقایسه با گروه کنترل افزایش معنا داری داشت که پس از بکارگیری عصاره چای سبز در گروه های آزمایشی 1 و 2 کاهش معناداری را نشان داد (05/0P<).
در گروه شاهد 1، اتساع لوله های جمع کننده کلیوی همراه با نکروز خفیف بافتی دیده شد که این روند در گروه های آزمایشی 1 و 2 به صورت برگشت پذیر بود، به طوری که تفاوت معناداری با گروه کنترل نداشت.
بر اساس این نتایج می توان پیش بینی کرد که مصرف چای سبز سطح فاکتورهای کلیوی را کاهش داده و تغییرات بافتی کلیه که در اثر مصرف پاکلی تاکسل ایجاد می شود را بهبود می بخشد.