کاربرد فناوری های آینده نگر در تامین امنیت غذایی در ایران و جهان

پیش بینی شده است که جمعیت ایران در سال 1404 هجری خورشیدی (2025 میلادی) به 90 میلیون و در سال 1429 (2050) به حدود 115 میلیون نفر برسد. جمعیت جهان نیز در سال های یاد شده به ترتیب حدود 7/7 و 9 میلیارد نفر خواهد بود.
تجزیه و تحلیل دانشمندان زراعت و کشاورزی نشان می دهد که با روش های کنونی تولید، کمبود مواد غذایی در جهان برابر یک سوم نیاز آن زمان خواهد بود. بنابراین لازم است آینده نگری هایی از هم اکنون به عمل آید تا با کاربرد فناوری های جدید غذای لازم برای جمعیت آن زمان فراهم شود. این آینده نگری ها شامل کاهش دور ریزها، تغییر الگوی غذایی، متعادل ساختن زاد و ولد، افزایش محصول در زمین های زراعی از طریق تهیه بذرهای پرمحصول و نیز کاربرد روش های مدیریتی خاک و آب، افزایش تولید شیر و گوشت در واحد سطح از طریق مدیریت پایدار، افزایش جمعیت منابع ماهی های دریایی و بالا بردن تولید آبکشتی می باشد تا بتوان تاثیر منفی کشاورزی بر زیست بوم، اقلیم و آب را کاهش و میزان محصول در هکتار را افزایش داد. برای برخورد با چالش غذا در آینده و تولید غذای بیشتر لازم است کشاورزان از مواد شیمیایی، انرژی و ماشین آلات کمتری استفاده نمایند یعنی از شدت نهاده ها کاسته و بر شدت عامل های بوم شناسانه (پایداری) افزوده شود. این عامل ها عبارتند از کارایی جذب کود و آب، کیفیت بهتر خاک از نظر مواد آلی و غذایی، کاهش خسارت حشره ها و عامل های بیماریزا و کنترل گازهای گلخانه ای. افزون بر رعایت موارد یاد شده، کاربرد روش ها و فناوری های چندی باید به طور جدی مورد توجه قرار گیرد که عبارتنداز حفظ منابع طبیعی و محیط زیست و پایداری اقلیم، مقابله با آثار سوء سیل، خشکی و سرما، حفاظت از خاک و آب، زراعت دقیق و کاربرد ماشین های کشاورزی خاص، افزایش کارایی فتوسنتزی و میزان تبدیل مواد در گیاهان زراعی، تقویت بوم شناسانه ارتباط گیاه با محیط، کاربرد مهندسی ژنتیک، حفظ تنوع زیستی و تکیه بر اصلاح گیاهان برای افزایش محصول.