فاسیولا ژیگانتیکا نشخوارکنندگان: تجزیه و تحلیل شجره شناسی بر اساس ترادف COX1

گونه های فاسیولا بعنوان ترماتودهای دیژنه آبا پراکندگی جهانی توصیف شده که باعث آلوده شدن علفخواران بخصوص نشخوارکنندگان می شوند. هدف از بررسی حاضر تنوع درون گونه ای فاسیولا ژیگانتیکا از دو جدایه بز و گاومیش، مربوط به دو منطقه جغرافیایی ایران بود.
جمع آوری نمونه ها در بررسی کشتارگاهی از دو منطقه تهران و گیلان انجام گرفت. نمونه ها بر اساس مشخصات ریختی بصورت اولیه و براساس کلید تشخیص شناسایی گردید. در بخش مولکولی، واکنش زنجیره ای پلیمراز به منظور تکثیر توالی ژن COX1انجام شد و محصول PCR پس از خالص سازی، تعیین توالی گردید و درخت شجره ایی ترسیم شد. ترادف اسیدهای آمینه نیز صورت پذیرفت. سپس ترادف های حاصل با استفاده از نرم افزارهای مربوط تحت تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
الگوی PCR در همه جدایه ها با وجود باندی به اندازه 499 جفت باز قابل تشخیص بود. نتایج تعیین توالی اسیدهای آمینه مشخص کرد، بین دو جدایه بز و گاومیش از این حیث اختلاف وجود دارد. در جدایه بز 4 اسیدآمینه از شماره 135 تا 138 بترتیب شامل لوسین، فنیل آلانین، ترئونین و اسپارتات به سرین، لوسین، هیستیدین و لوسین تغییر پیدا کرده اند. علاوه بر این در اسیدآمینه شماره 154 جدایه گاومیش لوسین جایگزین سرین شده است.
نتیجه گیری نهایی: نتایج بدست آمده نشان داد که جدایه های بز و گاومیش می توانند مسول بقا ابتلا به فاسیولا در مناطق بومی آلودگی باشند. بنظر می رسد تنوع موجود بین فاسیولا ژیکانتیکا و میزبان می تواند منجر به اختلافات زیستی در انگل گردد و لذا رهیافت های مناسبی بعنوان سیاست های کنترلی و درمانی مورد نیاز است.