هشت هفته برنامه بازتوانی قلبی در بیماران مبتلا به عارضه شریان کرونر: اثرات بر التهاب مزمن خفیف و عوامل خطر قلبی متابولیکی

بازتوانی ورزشی بخشی مهم و موثر در مراقبت جامع از بیماران قلبی است که علاوه بر کنترل بیماری، پیشرفت آن را کاهش می دهد و علائم آن را بهبود می بخشد. هدف مطالعه حاضر ارزیابی اثر 8 هفته برنامه بازتوانی قلبی بر عوامل خطر قلبی- متابولیکی و سطوح سرمی پروتئین واکنشی C در بیماران مبتلا به عارضه عروق کرونر بود.
در این مطالعه نیمه تجربی در سال 1394، 30 بیمار عروق کرونر (15 بیمار در گروه آزمون و 15 بیمار در گروه کنترل) بصورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. گروه تجربی بر اساس وضعیت سلامت آنها در یک برنامه بازتوانی قلبی 24 جلسه ای شرکت داده شدند. گروه کنترل فقط مراقبت های معمول را دریافت نمود. سطوح سرمی پروتئین واکنشی C (روش ایمونوتوریدیمتریک)، توده بدنی و شاخص های متابولیکی (روش آنزیمی) قبل و بعد از برنامه بازتوانی قلبی ارزیابی شد. داده ها در قالب نرم افزار SPSS 16 و با استفاده از آزمون تی وابسته مورد تحلیل قرار گرفت.
هشتاد درصد آزمودنی ها مرد بودند و میانگین انحراف معیار سن آنها 6/1±56/4 سال بود. بعد از 8 هفته برنامه بازتوانی قلبی نمایه توده بدن، فشار خون سیستولی، کلسترول تام، تری گلیسرید و LDL-کلسترول به طور معنی دار کاهش یافت. همچنین آمادگی قلبی تنفسی (Vo2max) در گروه ورزشی بعد از 8 هفته برنامه بازتوانی افزایش معنی دار یافت. در مقابل، مقادیر پروتئین واکنشی C در پاسخ به برنامه بازتوانی قلبی تغییر معنی دار نداشت.
این مطالعه نشان داد 8 هفته برنامه بازتوانی قلبی، بدون تغییر در مقادیر پروتئین واکنشی C، موجب بهبود عوامل خطر قلبی- متابولیکی در بیماران مبتلا به عارضه شریان کرونر می شود.