بررسی جایگاه حفاظتی تالاب بین المللی سرخرود با استفاده از وضعیت پرندگان، انطباق با معیارهای انتخاب IBA و کنوانسیون رامسر

تالاب بین المللی سرخرود واقع در استان مازندران، در غرب مجموعه تالاب های بین المللی فریدونکنار قرار دارد. تالاب بین المللی سرخرود از سه قسمت شرقی، جدید و غربی که به دامگاه معروف می باشد تشکیل شده است. در این تحقیق پرندگان تالاب زی شامل پرندگان آبزی و کنارآبزی در پاییز و زمستان سال های 1387، 88، 89 و 90 مورد بررسی قرار گرفتند. سرشماری پرندگان با روش مشاهده مستقیم، Count Total و با استفاده از دوربین چشمی 50 × 10 انجام شد. از این سرشماری ها، میانگین سالانه تعداد گونه-ها و جمعیت، تراکم گونه ها و سپس میزان شاخص های تنوع زیستی طبق روابط موجود (تنوع گونه ای شانون-وینر و غالبیت گونه ای سیمپسون) در مورد پرندگان آبزی و کنارآبزی به صورت سالانه تعیین گردید. در طول فصل مطالعه، گونه غالب منطقه و بیشترین درصد فراوانی در هر سه دامگاه مربوط به خوتکا (Anas crecca) و کمترین درصد فراوانی مربوط به عروس غاز (Branta ruficollis) بود. همچنین تالاب سرخرود با بسیاری از معیارهای IBA (Important Bird and Biodiversity Areas) و معیارهای جدید کنوانسیون رامسر مربوط به شناسایی تالاب های با اهمیت بین المللی هم خوانی داشته و به عنوان یکی از مناطق مهم پرندگان در خاورمیانه می باشد. با استفاده از 5 معیار پرندگان، ماهیان، عوامل تهدید کننده، مسایل اقتصادی و اجتماعی و موقعیت حفاظتی، مشخص شد که این تالاب در بین تالاب-های مهم کشور جایگاه حفاظتی بهتری را نسبت به سال 1383 به خود اختصاص داد.