اثر گاماروس دریای خزر بر پارامترهای رشد، بازماندگی و فراسنجه های بیوشیمیایی سرمی در بچه ماهی آکواریومی جوئل (Hemichromis bimaculatus)

این مطالعه به منظور بررسی جایگزینی گاماروس با غذای مصنوعی و اثر آن بر رشد، بازماندگی و فراسنجه های بیوشیمیایی سرمی بچه ماهی آکواریومی جوئل (Hemichromis bimaculatus) انجام شد. در این بررسی 270 قطعه بچه ماهی جوئل با میانگین وزنی 72/0± 22/1 در 9 آکواریوم به حجم 100 لیتر (3 تیمار و 3 تکرار) و در هر آکواریوم 30 قطعه ماهی با جیره های آزمایشی تغذیه شدند. تیمارهای آزمایشی شامل: تیمار اول گاماروس، تیمار دوم غذای بیومار و گاماروس به صورت تناوبی و تیمار سوم تیمار شاهد که به آنها غذای بیومار داده شد، بود. غذادهی روزانه 4 وعده و تا حد سیری ماهی طی 10 هفته دوره پرورش صورت گرفت. در انتهای آزمایش فراسنجه های رشد، خونی و سرمی تعیین گردید. نتایج این تحقیق نشان داد تیمارهای مختلف از نظر درصد افزایش وزن بدن و نرخ رشد ویژه اختلاف معنی داری داشتند (05/0P<) درحالیکه ضریب تبدیل غذایی، فاکتور وضعیت و درصد بازماندگی اختلاف معنی داری را بین تیمارها نشان ندادند (05/0P>). بیشترین میزان درصد افزایش وزن بدن و نرخ رشد ویژه در تیمار شاهد و کمترین آن در تیمار 1 مشاهده شد. مطالعه فاکتورهای خونی و بیوشیمیایی نشان داد که تفاوت معنی داری در میزان هماتوکریت، هموگلوبین، MCV، MCH، MCHC و تری گلیسیرید بین تیمارها و شاهد وجود داشت (05/0P<) ولی تعداد گلبول های قرمز، گلبول های سفید و پروتئین تام اختلاف معنی داری را نشان ندادند (05/0P>). بیشترین مقادیر هموگلوبین، هماتوکریت و تری گلیسیرید در تیمار شاهد مشاهده گردید و کمترین مقادیر هماتوکریت و تری گلیسیرید در تیمار 1 و هموگلوبین در تیمار 2 بود. اگرچه تیمار گاماروس، نتوانست رشد را به اندازه غذای بیومار بالا ببرد، اما از آنجایی که تیمار 2 از لحاظ پارامترهای رشد و خون شناسی به تیمار شاهد نزدیک بود می توان گاماروس را در تغذیه بچه ماهی جوئل به ویژه به صورت تناوبی استفاده کرد.