مقایسه احساس تنهایی در مادران دانش آموزان با ناتوانی های عصبی-تحولی

پژوهش ها نشان می دهند که احساس تنهایی والدین کودکان با ناتوانی بیشتر از والدین کودکان بدون ناتوانی است. هدف پژوهش حاضر مقایسه احساس تنهایی در مادران دانش آموزان با ناتوانی های عصبی-تحولی (مادران دانش آموزان با اختلال طیف اتیسم، مادران دانش آموزان با کم توانی ذهنی و مادران دانش آموزان با اختلال یادگیری ویژه) در شهر شیراز بود.
روش این پژوهش علی-مقایسه ای بود. جامعه آماری شامل همه مادران دانش آموزان با ناتوانی های عصبی-تحولی دوره ابتدایی (مادران دانش آموزان با اختلال طیف اتیسم، مادران دانش آموزان با کم توانی ذهنی و مادران دانش آموزان با اختلال یادگیری ویژه) شهر شیراز بود. حجم نمونه این پژوهش شامل 135 نفر از مادران کودکان با ناتوانی های عصبی-تحولی بودند وروش نمونه گیری خوشه ایبود. به منظور سنجش احساس تنهایی از مقیاس احساس تنهایی دهشیری و همکاران استفاده شد. برای تحلیل داده ها از تحلیل واریانس یک متغیره برای نمره کل احساس تنهایی و تحلیل واریانس چندمتغیره برای خرده مقیاس های احساس تنهایی استفاده شد.
نتایج نشان داد که از نظر احساس تنهایی تفاوت معنی داری بین مادران کودکان دارای کم توانی ذهنی با مادران کودکان دارای اختلال یادگیری ویژه وجود داشت (005/0= P).از نظر خرده مقیاس های احساس تنهایی، فقط در احساس تنهایی ناشی از ارتباط با دوستان، مادران کودکان دارای اختلال یادگیری ویژه با هر دو گروه مادران کودکان دارای کم توانی ذهنی و مادران کودکان دارای اختلال طیف اتیسم تفاوت معنی داری داشتند (016/0= P).
بنابراین طراحی و اجرای برنامه های پیشگیرانه و مداخله ای جهت بهبود احساس تنهایی مادران کودکان با ناتوانی های عصبی-تحولی به ویژه مادران کودکان با اختلال یادگیری ویژه ضروری است.