ضرورت استفاده از روش ایفای نقش در دانشگاه های علوم پزشکی

اگر بپذیریم تدریس فعالیتی هدفمند میباشد و هدف آن ارتقای یادگیری افراد است پس باید برای آن برنامه ریزی داشته باشیم.امروزه و با پیشرفت علوم در دانشگاه های علوم پزشکی استفاده از روش های مشارکتی ومبتنی بر مساله و دانشجو محور مورد تاکید قرار گفته است. .الگوی تدریس ایفای نقش به عقیده بسیاری از صاحب نظران روشی است که با قرار دادن افراد در محیط شبیه سازی شده سبب ارتقای فرآیند یادگیری ،تفکر انتقادی و درگیری فعال یادگیرنده با موضوع تدریس و تعامل دو جانبه استاد و شاگرد میگردد. در این مقاله به بررسی جوانب مختلف روش تدریس ایفای نقش در مقالات مختلف می پردازیم و سعی داریم با بررسی عمیق متون به الزامات استفاده از این روش تدریس در دانشگاه های علوم پزشکی بپردازیم.
در این مطالعه با استفاده از کلمات کلیدی ایفای نقش،آموزش پزشکی، دانشگاه های علوم پزشکی،روش تدریس مطالعات مرتبط از سال 1995 تا2014درپایگاه های Google scholar ، pub med ، Scopusو مجلات معتبرداخلی و خارجی مرتبط با آموزش پزشکی انتخاب شدند و براساس حیطه های مطرح در آموزش به روش ایفای نقش، وضعیت موجود این روش در دانشگاه های مختلف علوم پزشکی بررسی شدند و در نهایت 36مقاله مورد برررسی قرار گرفتند.
تحقیقات صورت گرفته در مورد این روش تدریس نشان داد که این روش تدریس در حال ادغام با استراتژی های یادگیری از جمله یادگیری مبتنی بر مساله و مشارکتی است و بیشتر به سمت استفاده از این روش برای آموزش حیطه های عاطفی تغییر یافته است لذا لازم است که اساتید با استراتژی های یادگیری آشنا شوند. مطالعات بررسی شده از اثرات مثبت تدریس ایفای نقش در آموزش بالینی و نظری پزشکی حمایت نمودند.
ارتقای فرآیندیادگیری و یاددهی نیاز به استفاده از روش های مختلف و ترکیب روش های چندگانه در تدریس دارد. با توجه به نتایج مطالعات بررسی شده توصیه میگردد اساتید برای آموزش مهارت های مختلف در حیطه های شناختی و عملکردی از این شیوه تدریس استفاده نمایند.