مقایسه دریافت خواب آور به صورت بلوس و انفوزیون در بروز پنومونی ناشی از تهویه مکانیکی در بیماران ترومایی دارای لوله تراشه در ICU

پنومونی ناشی از تهویه مکانیکی (VAP: Ventilator association pneumonia) یکی از مهم ترین عوارض تهویه مکانیکی و علت مرگ ومیر در بیماران ترومایی تحت تهویه مکانیکی بستری در ICU است. هدف از مطالعه حاضر، مقایسه دریافت خواب آور به صورت بلوس و انفوزیون در بروز VAP در بیماران ترومایی دارای لوله تراشه در ICU بود.
این مطالعه که از نوع تحلیلی آینده نگر بود، بر روی بیماران تحت تهویه مکانیکی بستری در بخش های ICU بیمارستان امام خمینی (ره) شهرستان ساری، از مهر 94 تا مهر 95 انجام شد. معیارهای ورود به مطالعه شامل بیماران ترومایی بالای 18 سال بستری در ICU و تحت تهویه مکانیکی به مدت بیش از 48 ساعت بود. علاوه بر اطلاعات دموگرافیک، اطلاعات بالینی بیماران نیز به صورت روزانه ثبت شد. پیگیری بیماران تا زمان ترخیص از ICU، جدا شدن از ونتیلاتور و یا فوت ادامه داشت.
از مجموع 2304 بیمار بستری شده در ICU، 186 بیمار ترومایی که تحت تهویه مکانیکی طولانی تر از 48 ساعت داشتند، وارد مطالعه شدند. از میان بیماران ترومایی دریافت کننده خواب آور (154 نفر؛ 8/82%)، 66 نفر (9/42%) به صورت بلوس و 42 نفر (3/27%) به صورت انفوزیون داروی خواب آور را دریافت کرده بودند. میزان بروز VAP در بیماران دریافت کننده خواب آور به صورت بلوس یا انفوزیون، به ترتیب برابر با 1/6% و 4/52% بود. مقایسه میزان بروز VAP در بین بیماران دریافت کننده خواب آور به صورت انفوزیون و بیماران دریافت کننده خواب آور به صورت بلوس، اختلاف معنی داری را نشان داد (005/0p<).
تزریق خواب آور به صورت انفوزیون و مداوم به مدت بیشتر از 24 ساعت، می تواند بروز VAP را در بیماران ترومایی تحت تهویه مکانیکی بستری در ICU به طور قابل توجهی در مقایسه با تزریق خواب آور به صورت بلوس افزایش دهد. لذا توجه به این عامل خطر جهت کنترل و کاهش بروز VAP در این بیماران ضروری است.