بررسی اثر متغیر های فرآیند بر استحکام کامپوزیت های پلمیری- فلزی ساخته شده با چاپگر سه بعدی FDM

در این مقاله به بررسی اثر متغیر های چاپ بر استحکام کششی قطعات کامپوزیتی پلیمری- فلزی ساخته شده با چاپگر سه بعدی FDM پرداخته شده است. در سال های اخیر استفاده از چاپگرهای سه بعدی در صنایع گوناگون روزافزون بوده و فرآیند FDM یکی از متداول ترین روش های تولید قطعه در این حوزه می باشد. با اینکه پژوهش های گسترده ای در این بخش انجام شده ولی در زمینه توسعه مواد اولیه و استفاده از آن ها در فرآیند FDM پژوهش های محدودی صورت گرفته است. در این تحقیق قطعات تولید شده از جنس کامپوزیت پلیمری-فلزی با درصد وزنی ثابت 25% پودر فلز بوده و از پودر مس به عنوان جزء فلزی و از گرانول ABS به عنوان پلیمر استفاده شده است. رشته های کامپوزیتی در یک فرآیند جداگانه تولید شده و متغیر های بهینه آن گزارش شده است. چهار متغیر قطر نازل، ارتفاع لایه، الگوی پرشدن و دمای نازل در سه سطح برای بررسی انتخاب شد و جهت تعیین میزان اثر هر متغیر و یافتن سطوح بهینه برای هرکدام، از روش تاگوچی استفاده گریدید. شاخص اثر اصلی، نسبت سیگنال به نویز و تحلیل واریانس به منظور بررسی متغیر ها به کار گرفته شد و سطوح بهینه آن ها محاسبه گردید. در نهایت قطعه بهینه بر اساس تحلیل های روش تاگوچی ساخته شد و برای تایید آزمایش ها و نتایج مورد استفاده قرار گرفت.