فاکتورهای تغذیه ای، رشد و اثر تنش شوری بر میزان بقا بچه ماهیان کلمه خزر (Rutilus rutilus caspicus) تغذیه شده با سطوح متفاوت بتائین و تریپتوفان

اثر سطوح متفاوت بتائین، تریپتوفان بر رشد، مقاومت به تنش شوری و علائم بالینی در بچه ماهی کلمه خزری (Rutilus rutilus caspicus) بررسی شد. ماهیان (وزن 04/0 ± 90/1 گرم) به مدت 8 هفته در 9 تیمار (4 گروه تیماری: گروه های حاوی بتائین(5/0و 1)، گروه های حاوی تریپتوفان (25/0 و 5/0)، گروه های حاوی مخلوط بتائین و تریپتوفان (25/0- 5/0 ، 25/0 -1، 5/0-5/0 و 5/0- 1) و گروه شاهد) تغذیه شدند. در انتهای دوره فاکتورهای رشد ثبت و بچه ماهیان در معرض تنش شوری 12، 16 و 20 ppt قرار گرفته و میزان مرگ و میر ثبت گردید. نتایج با روش های آماری آنالیز یک طرفه و دوطرفه ANOVA از نظر معنی داری بررسی شد.میانگین وزن نهایی تیمارها در پایان دوره معنی دار نبود (P>0.05). شوری ppt12 هیچ تلفاتی را منجر نشد. 72 ساعت پس از شوری ppt 16، کمترین تلفات با مقدار 66/16 درصد متعلق به تیمار (1 درصد بتائین+ 5/0 درصد تریپتوفان ) و بیشترین تلفات با مقدار 98/59 درصد متعلق به تیمار شاهد بود. 6 ساعت پس از تنش شوری ppt 20، تلفات گروه شاهد به 100 درصد رسید در حالیکه سایر تیمارها پس از 24 ساعت تلفات 100درصد را نشان دادند. حرکات تشنجی، عدم تعادل، افزایش سرعت تنفس، پرخونی آبشش ها و بی حالی با افزایش شوری شدت یافت. کاهش غذاگیری در اثر تریپتوفان معنی دار نبود. بتائین نیز علیرغم افزایش غذاگیری در کلمه ماهیان، فاقد اثر معنادار مثبت بر نرخ رشد در این ماهیان بود.