بررسی اپیدمیولوژی سالک در شهرستان هویزه در سال 1393

سالک یک بیماری مشترک بین انسان و حیوان است. یکی از مهم ترین بیماری های بومی ایران و دومین بیماری انگلی منتقله به وسیله بندپایان بعد از مالاریا است. این بیماری در بیش از 15 استان کشور به عنوان مشکل بهداشتی مطرح است. با توجه به این که سالک جز بیماری آندمیک هویزه بشمار می آید، لذا این مطالعه با هدف بررسی اپیدمیولوژیک سالک در هویزه انجام شد.
این مطالعه توصیفی- تحلیلی روی 137 بیمار مبتلا به سالک در سال 1393 که در مراکز بهداشتی- درمانی شهرستان هویزه تحت درمان و پیگیری قرار گرفتند، انجام شد. با رعایت موازین اخلاقی و پژوهشی اطلاعات مربوط به بیماران از قبیل سن، جنس، محل سکونت، تعداد و محل زخم و ماه بروز بیماری جمع آوری شد. جهت تحلیل داده ها از نرم افزار اکسل استفاده شد.
میزان بروز بیماری 343 در صد هزار برآورد گردید. از 137 بیمار مورد مطالعه 65 نفر مرد (47/7%) و 72 نفر زن (52/6%) بودند. 97 نفر (70/8%) در شهر و 40 نفر ( 29/2%) در روستا سکونت داشتند. بیشترین فراوانی در گروه سنی یک تا 10 سال (54%) بود. بیشترین ضایعات (83/9%) در دست، صورت و پا مشاهده شد و (51/8%) بیماران یک زخم داشتند. بالاترین میزان شیوع در فصل زمستان مشاهده شد.
با توجه به نتایج مطالعه و اثرات نامطلوب این بیماری پیشنهاد می گردد، برنامه ریزی های مناسب جهت آموزش مردم و همچنین اقدامات در جهت بهسازی محیط مورد توجه بیشتر مسئولین امر قرار گیرد.