«اصالت وجود و ماهیت» نزد استاد خسروپناه

مساله «اصالت وجود» یا «اصالت ماهیت»، یکی از مسائل مهم فلسفی است. برخی از فلاسفه به «اصالت وجود» و برخی به «اصالت ماهیت» گرایش پیدا کرده اند. دیدگاه برگزیده در این مقاله، «اصالت وجود و ماهیت» است، بدین معنا که «واقعیت خارجی»، مصداق حقیقی، بالذات و بدون حیثیت تقییدی «محکی وجود» و «محکی ماهیت» است. لازمه این دیدگاه چنین نیست که یک چیز خارجی، دو چیز بشود، زیرا شواهدی وجود دارد بر اینکه محکی های متعدد، جهان خارج را به نحو عینیت، نه اتحاد، پر کرده اند. همچنین لازمه این دیدگاه این نیست که «وجود» و «ماهیت» در یک رتبه قرار داشته باشند، زیرا جایگاه آنها از نظر حیثیت های مختلف و نیز از لحاظ تحلیل عقلانی و عقلایی، متفاوت است. «اصالت وجود و ماهیت»، از قضایای فطری است که تصور صحیح مبادی آن، نتیجه را به همراه خواهد داشت. در پایان این مقاله، بعضی از نتایج هستی شناختی و معرفت شناختی این دیدگاه، در ارتباط با مساله «جعل»، «معقولات اولی و ثانی» و نیز بحث «مطابقت»، ذکر شده است.