ارزیابی ریسک غذایی فلزات سنگین ناشی از مصرف ماهی کپور معمولی تالاب زریوار

هرچند که ماهی به وسیله انسان به عنوان منبع پروتئینی مورد استفاده قرار می گیرد، اما تجمع زیستی فلزات سنگین در ماهی می تواند خطرات جدی برای سلامت به همراه داشته باشد. هدف از این پژوهش بررسی فلزات سنگین در بافت های ماهیچه و کبد ماهی کپور معمولی در تالاب زریوار استان کردستان می باشد.
دراین مطالعه توصیفی- مقطعی ماهیان کپور در سال 1394 از تالاب زریوار صید شدند و غلظت فلزات سنگین در بافت های کبد و ماهیچه با استفاده از دستگاه ICP قرائت گردید.
یافته های پژوهش حاضر نشان داد که فلزات آهن و سرب در بافت کبد بالاترین غلظت و فلزات روی و کادمیوم در بافت ماهیچه پایین ترین غلظت فلزات را داشته اند. سطوح فلزات سنگین در اندام کبد بالاتر از بافت ماهیچه ماهی کپور بود. علاوه بر این، شاخص ریسک بهداشتی برای یک فرد بزرگسال با میانگین وزن بدن 5/71 کیلوگرم براساس غلظت فلزات (به استثناء کروم) کم تر از یک به دست آمد.
استنتاج: نتایج این پژوهش نشان داد که سطح فلزات سنگین در بافت خوراکی ماهی کپور نسبت به استانداردهای بین المللی پایین بود، اما با توجه به خاصیت تجمع زیستی و سمیت فلزات سنگین، پایش دوره ایی فلزات سنگین نیاز می باشد.