مکان یابی QTLهای مرتبط با شاخص های تحمل به خشکی در آفتابگردان (Helianthus annuus L.)

تنش خشکی از جمله عوامل محدودکننده رشد گیاهان است. با استفاده از شاخص های گزینشی می توان ارقام با عملکرد بالا در شرایط نرمال و تنش کم آبی را شناسایی نمود. بنابراین تجزیه ژنتیکی شاخص های تحمل به خشکی می تواند نقش مهمی در برنامه های به نژادی گیاهی ایفا کند. در تحقیق حاضر، به منظور شناسایی نشانگرهای مولکولی مرتبط با شاخص های تحمل به خشکی در آفتابگردان، 70 لاین خویش آمیخته نوترکیب حاصل از تلاقی بین دو لاین RHA266 و PAC2 به همراه والدین در قالب طرح لاتیس مستطیل 9×8 با دو تکرار در شرایط نرمال و تنش کم آبی در شرایط مزرعه مورد ارزیابی قرار گرفتند. بر اساس پلات دو بعدی حاصل از تجزیه به مولفه های اصلی، تنوع ژنتیکی قابل ملاحظه ای در لاین های مورد مطالعه مشاهده گردید. از میان شاخص های مورد مطالعه، بین شاخص های GMP، MP، HM، YI و STI و عملکرد دانه آفتابگردان در هر دو شرایط آبیاری نرمال (Yp) و تنش خشکی (Ys) همبستگی مثبت معنی دار مشاهده شد. با استفاده از روش مکان یابی فاصله ای مرکب، در مجموع 32 QTL برای شاخص های تحمل به خشکی شناسایی گردید. نتایج نشان می دهد که QTL های شناسایی شده برای شاخص های YI، MP، GMP در گروه پیوستگی 13، با QTL های گزارش شده برای عملکرد در آفتابگردان هم مکان هستند.