بررسی تنوع ژنتیکی ارقام برنج ایرانی با استفاده از نشانگرهای ISSR، IRAP و REMAP

در این مطالعه، تنوع ژنتیکی 40 لاین و رقم بومی و اصلاح شده برنج با استفاده از نشانگرهای ISSR، IRAP و REMAP مورد ارزیابی قرار گرفت. فرآورده تکثیر برای 20 نشانگر، نوارهای واضح و چندشکلی را بین ژنوتیپ ها نشان داد که در مجموع 309 نوار با میانگین چندشکلی 03/88 درصد تولید شد. میانگین تنوع ژنی، شاخص شانون و محتوای اطلاعات چندشکلی به ترتیب 39/0، 57/0 و 35/0 بود. آغازگرهای UBC811 و UBC813 به ترتیب بالاترین شاخص های تنوع ژنتیکی را با مقادیر 65/0 و 64/0 نشان دادند. به منظور تعیین کارایی نشانگرها در بروز چندشکلی، شاخص نشانگری (MI) و نسبت چندگانه موثر (EMR) محاسبه شد که بر این اساس نشانگرهای ترکیبی TOS2+UBC811 و TOS2+UBC826 به ترتیب با بیشترین مقدار MI و EMR از کارایی بهتری برخوردار بودند. دندروگرام با استفاده از روش UPGMA ژنوتیپ ها را به 6 گروه تقسیم کرد که بیشتر ارقام بومی مانند هاشمی، علی کاظمی و حسن سرایی در گروه دوم و ارقام اصلاح شده همچون خزر، کادوس و گوهر بیشتر در گروه سوم قرار گرفتند. همچنین نتایج نشان داد نشانگرهای مبتنی بر رتروترانسپوزون همچون REMAP از توانایی خوبی جهت نشان دادن تنوع ژنتیکی ژرم پلاسم برنج برخوردارند و می توانند برای مطالعات ژنتیکی و اصلاحی برنج مورد استفاده قرار گیرند.