تاثیر سطوح مختلف ورمی کمپوست و تغذیه نیتروژن بر شاخص های رشدی نشای گوجه فرنگی رقم 'Rio Grande'

امروزه تولید نشاهای سالم و مرغوب یکی از عوامل اصلی موفقیت در پرورش سبزی ها از جمله گوجه فرنگی است. از این رو به منظور بررسی تاثیر سطوح مختلف ورمی کمپوست و تغذیه نیتروژن بر شاخص های رشدی نشای گوجه فرنگی رقم ‘Rio Grande’، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی، در سه تکرار در سال1392 در گلخانه تحقیقاتی گروه علوم باغبانی دانشگاه زنجان انجام شد. فاکتورهای آزمایشی شامل 5 سطح ورمی کمپوست (0، 5، 10، 20 و 40 درصد وزنی) و 5 سطح نیتروژن (0، 25، 50، 100 و 200 میلی گرم بر کیلوگرم خاک) بود که نیتروژن از منبع اوره تامین گردید. نتایج نشان داد تیمار کودی نیتروژن تاثیر معنی داری بر رشد نشاء داشت و بیشترین ارتفاع نشاء، وزن خشک ریشه و ساقه، وزن تر ساقه، شاخص کلروفیل برگ در سطح 100 میلی گرم نیتروژن بر کیلوگرم خاک مشاهده گردید. تیمار ورمی کمپوست رشد نشاء را افزایش داد و بیشترین ارتفاع نشاء، فاصله میانگره، طول ریشه، وزن تر و خشک ریشه در سطح 10 درصد وزنی ورمی کمپوست به دست آمد. همچنین ورمی کمپوست به طور معنی داری طول دوره رشد نشاء را کاهش داد و کوتاه ترین طول دوره رشد نشاء (6/39 روز) در بستر 10 درصد وزنی مشاهده شد. باتوجه به نتایج حاصل، غلظت عناصر NPK در برگ با کاربرد ورمی کمپوست افزایش یافت. با توجه به نتایج، تیمار 10 درصد وزنی ورمی کمپوست + 100 میلی گرم نیتروژن بر کیلوگرم خاک بیشترین تاثیر را بر رشد نشاء داشت.