بررسی کارایی سه روش پیش تیمار بذر درتحمل به تنش شوری و خشکی گلرنگ (Cartthamus tinctorius L.) در مرحله جوانه زنی و رشد اولیه

به منظور بررسی کارایی سه روش پیش تیمار بذر جهت افزایش مقاومت به تنش های شوری و خشکی گلرنگ در مرحله جوانه زنی و رشد اولیه، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی و در چهار تکرار در آزمایشگاه موسسه تحقیقات گیاهپزشکی کشور، بخش علف های هرز انجام گرفت. عامل اول نوع تنش شامل دو تنش شوری و خشکی، عامل دوم روش پیش تیمار بذر شامل سه روش هیدروپرایمینگ (پیش تیمار بذر با استفاده از آب مقطر به مدت 6 ساعت)، هالوپرایمینگ (تیمار بذر در محلول کلرید سدیم 100میلی مولار) و پرایمینگ با استفاده از KNO3 (5/0 درصد) به همراه شاهد (عدم پیش تیمار) و عامل سوم پتانسیل آب شامل 0، 3/0-، 6/0- و 2/1- مگاپاسکال بود که جهت ایجاد پتانسیل های مذکور در تنش شوری از NaCl و در تنش خشکی از PEG (پلی اتیلن گلایکول) استفاه گردید. نتایج نشان داد که هر دو تنش خشکی و شوری بر روی جذب آب، درصد جوانه زنی، طول ریشه و ساقه و شاخص بنیه گیاهچه اثر منفی گذاشت ولی در پتانسیل رطوبتی برابر، تاثیر منفی تنش خشکی بر کلیه صفات به صورت معنی دار بیشتر از تنش شوری بود. در همه پتانسیل های رطوبتی و به ویژه در مورد تنش خشکی اثر پیش تیمار بذر بر حفظ توان جوانه زنی بذر موثر بود. تاثیر مثبت پیش تیمار بذر در هر دو تنش خشکی و شوری، با شدیدتر شدن تنش افزایش یافت. در هر دو تنش خشکی و شوری تاثیر هیدروپرایمینگ بذر بر کاهش خسارت تنش ها بیشتر از سایر پیش تیمارهای مورد آزمایش بود و می تواند به عنوان راهکاری کم هزینه و سودمند به کار گرفته شود.