ارزیابی اثرات مسائل اجتماعی و اقتصادی بر انسجام اجتماعی عشایر (مطالعه موردی: عشایر ایل شاهسون دامنه های کوه سبلان)

کوچندگی از گذشته های دور یکی از شیوه های معیشت در سرزمین ایران بوده است. علی رغم اینکه این شیوه زندگی در دوره های مختلف تغییراتی کرده است، اما شدت و ضعف آن علاوه بر دام و مرتع، منشاء اجتماعی، سیاسی و امنیتی نیز داشته است. بنابراین بررسی انسجام اجتماعی و فرهنگی عشایر حائز اهمیت فراوانی است. جامعه آماری منطقه مورد نظر 70 نفر بوده است که با استفاده از فرمول کوکران تعداد 58 نمونه (نفر) انتخاب گردید. ابزار تحقیق پرسش نامه بوده و روش جمع آوری اطلاعات با استفاده از تکنیک های مشاهده، مصاحبه انجام گرفت. برای اندازه گیری انسجام اجتماعی از 5 گویه استفاده شده است که در داخل پرسشنامه ها گنجانده شده بودند و شامل رعایت حقوق عرفی، اعتماد درون گروهی، اعتماد قومی و محلی، اعتماد و میزان آگاهی از طرح های ارائه شده از طرف دولت، حمایت قانون است. میزان ضریب الفای کرونباخ برای انسجام اجتماعی 88/0 بدست آمده و با استفاده از نرم افزار SPSS میزان همبستگی انسجام اجتماعی از طریق آزمون پیرسون با فاکتورهایی مانند، سابقه بهره برداران، میزان درآمد سالانه از دامداری و تعداد دام مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. نتایج به دست آمده نشان می دهد بین میزان انسجام اجتماعی با میزان درآمد سالانه از دامداری و سابقه بهره برداران رابطه مستقیم معنی دار و با تعداد دام رابطه عکس معنی داری وجود دارد. که این نشان دهنده رابطه تنگاتنگ جامعه عشایری با انسجام اجتماعی آن هاست. پس نیازهای جامعه عشایری باید در قالب انسجام اجتماعی آن ها تامین شود. در آخر به نظام عشایری کشور باید به صورت یک میراث فرهنگی نگریست و نباید آن را با شاخص های توسعه امروزی سنجید.