نقش اضطراب، افسردگی، خویشتن داری در خوردن و عادت های غذایی در پیش بینی چاقی و اضافه وزن در گروهی از زنان کارمند شهر اصفهان

شیوع چاقی و اضافه وزن در ایران در حال افزایش است. چاقی اثر نامطلوبی بر سلامتی داشته و عامل خطرزای بسیاری از بیماری های جسمانی مانند بیماری های قلبی، دیابت و برخی انواع سرطان است. هدف تحقیق حاضر بررسی نقش افسردگی، اضطراب، خویشتن داری در خوردن و عادت های غذایی در پیش بینی چاقی و اضافه وزن در گروهی از زنان کارمند در اصفهان بود.
تعداد 198 زن کارمند از سازمان های دولتی شهر اصفهان با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. افراد نمونه ابتدا به وسیله ترازوی دیجیتال و قدسنج از نظر وزن و قد ارزیابی شدند و نمایه توده بدنی آنها به دست آمد و سپس از آنها خواسته شد پرسشنامه های تحقیق شامل مقیاس خویشتن داری (Restraint Scale) ، آزمون افسردگی بک (Beck Depression Inventory)، مقیاس اضطراب اشپیل برگر (Spielberger State-Trait Anxiety Inventory) و پرسشنامه عادت های غذایی (Eating Habits Questionnaire) محقق ساخته را تکمیل کنند. داده های تحقیق با استفاده از شاخص های آمار توصیفی مانند فراوانی، درصد، میانگین و انحراف معیار و نیز ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون لجستیک و با استفاده از نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
نتایج تحقیق حاضر نشان داد که میانگین سنی آزمودنی ها 5/42(SD=7.2) بود و آنها در دامنه سنی 25 تا 65 قرار داشتند. بیشتر زنان کارمند مورد مطالعه در دامنه وزن طبیعی قرار داشتند (5/69%). نتایج تحقیق همچنین نشان داد که با افزایش سن نمایه توده بدنی افزایش داشت و حدود 25 درصد از گروه نمونه نیز عادت های غذایی ناسالم داشتند. نتایج تحلیل رگرسیون لجستیک نشان داد که از بین متغیرهای مستقل فقط خویشتن داری در خوردن غذا و سن قادر بودند چاقی و اضافه وزن را به طور معنی داری پیش بینی نماید. اما، متغیرهای عادت های غذایی، اضطراب و افسردگی قادر نبودند چاقی و اضافه وزن را پیش بینی کنند.
تحقیق حاضر نشان داد زنانی که سن بیشتری داشتند و در خوردن غذا خویشتن داری می کردند اضافه وزن بیشتری داشتند.