بررسی رفتارهای پیشگیری کننده تب مالت در دامداران شهرستان خاش بر اساس الگوی اعتقاد بهداشتی

بیماری تب مالت (بروسلوز) یکی از مهم ترین بیماری های مشترک بین انسان و دام است که در ایران و به ویژه استان سیستان و بلوچستان شیوع فراوانی دارد. این مطالعه با هدف بررسی عوامل موثر بر رفتار بر اساس الگوی اعتقاد بهداشتی در دامداران شهرستان خاش انجام شد.
در این مطالعه توصیفی تحلیلی 200 نفر از دامداران روستایی شهرستان خاش با روش نمونه گیری تصادفی چندمرحله ای از مراکز بهداشتی درمانی انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته که روایی و پایایی آن ثابت شده بود گردآوری گردید. در این مطالعه نقش آگاهی و سازه های الگوی اعتقاد بهداشتی در پیش بینی و انجام رفتارهای پیشگیری از تب مالت موردبررسی و تجزیه وتحلیل قرار گرفتند. برای تجزیه وتحلیل داده ها از SPSS 18 و با استفاده از آزمون های آماری شامل ضریب همبستگی پیرسون برای تعیین رابطه سازه ها و رفتار و برای تعیین قدرت پیش بینی کنندگی سازه ها بر رفتار نیز از آزمون رگرسیون خطی استفاده شد.
میانگین سنی دامداران 16± 44 سال بود؛ 53 % مشارکت کنندگان مرد و 5/44% نیز بی سواد بودند. میانگین نمره آگاهی دامداران 5/6 ±33 بود. بین آگاهی، حساسیت درک شده، شدت درک شده، منافع درک شده و خودکارآمدی با رفتار پیشگیری کننده از تب مالت ارتباط مستقیم معنادار وجود داشت؛ اما بین موانع درک شده و انجام رفتارهای پیشگیری از بیماری تب مالت ارتباط معکوس مشاهده شد. همچنین خودکارآمدی و منافع درک شده پیش بینی کننده رفتارهای پیشگیری بودند.
خودکارآمدی و منافع درک شده قوی ترین پیشگویی کننده رفتار بودند. لذا برنامه ریزی بر اساس الگوی اعتقاد بهداشتی با تاکید بر افزایش خودکارآمدی و منافع درک شده به منظور بهبود رفتار توصیه می گردد.