پیش بینی مقاومت نهایی تیرورق های تحت اثر بار موضعی به کمک ماشین بردار پشتیبان (SVM)
در سال های اخیر روش های یادگیری ماشین به طور گسترده در مدل سازی مسائل علوم مختلف مورد استفاده قرار گرفته اند. روش ماشین بردار پشتیبان نیز یکی از روش های نسبتا جدید یادگیری ماشینی است که در مدل سازی مسائل مهندسی به طور موفقیت آمیز مورد استفاده قرار گرفته است. در این پژوهش از روش ماشین بردار پشتیبان برای پیش بینی مقاومت نهایی تیرورق های تحت اثر بارهای موضعی استفاده شده است. بارهای موضعی یکی از انواع بارگذاری ها است که می تواند سبب بروز ناپایداری و گسیختگی تیرورق ها شود. عوامل مهم و موثر در ناپایداری تیرورق ها، از قبیل کمانش جان وبال و ایجاد لهیدگی در محل اتصال بال به جان، باعث پیچیده شدن رفتار تیرورق ها می شود. به همین دلیل نتایج روش های نیمه تجربی موجود و یا نتایج تحلیل این مسئله با روش اجزای محدود همواره با خطاهای قابل توجهی همراه بوده است و نیاز به روش های کارآ تر هم چنان وجود دارد. در این مقاله از یک مجموعه داده شامل 126 نمونه از نتایج آزمایش های موجود برای گسترش مدل ماشین بردار پشتیبان استفاده شده است. این داده ها از مقالات منتشرشده استخراج شده اند و هر نمونه شامل مشخصات هندسی تیرورق، مشخصات بارگذاری و مشخصات مکانیکی مصالح تیر ورق می باشد. مقایسه نتایج حاصل از مدل های ارائه شده در این مقاله با مقادیر اندازه گیری شده، خطای متوسط کمتر از %7 را بر روی نمونه های آزمایش نشان می دهد و درنهایت مقایسه نتایج مدل های ارائه شده در این مقاله با یک روش سنتی متداول، برتری مدل SVM را تایید می کند.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.