شناسایی انتروکوکوس فکالیس و انتروکوکوس فاسیوم از نمونه های بالینی بیمارستان های تهران با روش های فنوتیپی وژنوتیپی و بررسی الگو حساسیت آنتی بیوتیکی آنها در سال 1394

به دلیل وجود گونه های مختلف انتروکوکوس، شناسایی دقیق انتروکوک ها در سطح گونه از اهمیت بالایی برخوردار می باشد، لذا هدف این مطالعه استفاده از روش های فنوتیپی و ژنوتیپی برای تشخیص گونه های انتروکوکوس ایزوله شده از بیماران مراجعه کننده به بیمارستان های شهر تهران و بررسی الگو مقاومت داروئی در آن ها بود.
این مطالعه آزمایشگاهی بر روی 400 نمونه بالینی از بیمارستان های شهر تهراندر طی سال های 93-1394 صورت پذیرفت. برای شناسایی انتروکوک از کشت های اختصاصی استفاده شد. از آزمون اختصاصی بیوشیمیایی برای شناسایی گونه های انتروکوکوس فکالیس و انتروکوکوس فاسیوم استفاده گردید. از روش PCR به منظور شناسایی گونه های انتروکوک استفاده گردید. محصولات جهت تایید، تعیین توالی شدند. آنتی بیوگرام به روش دیسک دیفیوژن برای نمونه ها انجام شد و برای تعیین MIC وانکومایسین، روش میکرودایلوشن انجام گردید...
از 400 نمونه جمع آوری شده 278 نمونه انتروکوک تشخیص داده شد. بر اساس روش های فنوتیپی، 86/70% سویه هاانتروکوکوس فکالیس و 46/15% انتروکوکوس فاسیوم و 66/13% سایر گونه های انتروکوک بود. با استفاده از روش PCR، 3/72% انتروکوکوس فکالیس و 43/10% انتروکوکوس فاسیوم و 62/17% سایر گونه های انتروکوک تشخیص داده شد. نتایج انتی بیوگرام بیشترین مقاومت را به جنتامایسین و کمترین مقاومت را به لینزولاید نشان داد. 9 مورد مقاوم به وانکومایسین با MIC ≥ 512 بودند.
آنالیز آماری این مطالعه تفاوت معنی داری میان تشخیص سویه های انتروکوکوس به روش PCR نسبت به روش فنوتیپی نشان داد (p ≥ 0.05)؛ در حالی که در تشخیص گونه انتروکوکوس، تفاوت معنی داری مشاهده نشد. وجود مقاومت به وانکوومانسین (MIC ≥ 512mg.ml) در 9 نمونه شیوع قابل توجه مقاومت را نشان داد.