اثرات حفاظتی عصاره زنجبیل بر تغییرات سطح 8-OHdG و TAC پلاسما ناشی از پرتو گاما در موش صحرایی نر

مطالعات پیشین ثابت کرده اند که پرتودرمانی موجب عوارض جانبی در بدن می شود. به راین اساس، هدف مطالعه حاضر بررسی اثر حفاظتی عصاره زنجبیل بر تغییرات 8-OHdG و TAC ناشی از پرتو گاما در پلاسمای موش صحرایی نر می باشد.
در این مطالعه موش ها به 7 گروه کنترل، پرتو با دز 2 گری، پرتو با دز 4 گری، پرتو با دز 8 گری، پرتو با دز 2 گری+زنجبیل، پرتو با دز 4 گری+زنجبیل و پرتو با دز 8 گری+زنجبیل تقسیم شدند. به گروه های دریافت کننده زنجبیل به مدت 10 روز پیش از پرتوگیری روزانه mg/kg 50 زنجیل گاواژ شد. 10 روز پس از پرتوگیری از تمامی گروه ها خون گیری شد و غلظت 8-OHdG و TAC در پلاسما آن ها جهت بررسی استرس اکسیداتیو، مورد ارزیابی قرار گرفت.
غلظت 8-OHdG در تمامی گروه های پرتو افزایش یافت و این افزایش در گروه های 4 گری و 8 گری معنی دار) 0.05 (P< بود. مصرف زنجبیل موجب کاهش معنی دار (0.05 (P< 8-OHdG در گروه 8 گری نسبت به گروهی که تنها پرتو دریافت کرده بود، شد. اما مصرف آن در گروه های 2 گری و 4 گری موجب افزایش 8-OHdG گردید. همچنین غلظت TAC در گروه های پرتو کاهش معنی داری) 0.05 (P<داشت و مصرف زنجبیل در گروه های 4 گری و 8 گری موجب افزایش معنی دار (0.05> P) غلظت TAC نسبت به گروه های پرتو شد، این در حالی است که مصرف زنجبیل در گروه 2 گری موجب کاهش TAC گردید.
مصرف زنجبیل پیش از پرتوگیری با دز 8 گری می تواند موجب کاهش استرس اکسیداتیو و عوارض پرتویی گردد اما استفاده از آن در 2 گری منجر به تشدید عوارض ناشی از پرتو می گردد.