آثار بلندمدت آبیاری با آب آلوده بر خصوصیات فیزیکی خاک (مطالعه موردی: اراضی حاشیه رودخانه قره سو)

هدف اصلی از این تحقیق بررسی اثر طولانی مدت آبیاری با آب آلوده بر خصوصیات فیزیکی خاک طی دو تیمار آب آلوده و آب چاه (شاهد) طی سال های (92 و 93) در منطقه درودفرامان در 20 کیلومتری جنوب شهر کرمانشاه است. مطالعه در سه لایه 30، 60 و 90 سانتی متری و در سه تکرار در قالب طرح بلوک های کامل تصادفیصورت پذیرفت. خصوصیات شامل هدایت هیدرولیکی اشباع، منحنی مشخصه رطوبتی و نقاط مهم پتانسیلی آب در خاک، وزن مخصوص حقیقی و ظاهری، همچنین تخلخل خاک بود. نتایج آماری نشان داد کهروند یکسانی بین پارامترهای مختلف وجود نداشت و تاثیر تیمارهای آبیاری بر پارامترهای فیزیکی خاک در اعماق مختلف یکسان نبود. استفاده از آب آلوده باعث اختلاف معنادار در سطح 5 درصد بر هدایت هیدرولیکی اشباع شده شد، ولی بر سایر خصوصیات فیزیکی خاک اختلاف معناداری ایجاد نکرد. آب آلوده در خاک لومی سبب افزایش معنادار هدایت هیدرولیکی اشباع خاک و کاهش مقدار رطوبت در نقاط ظرفیت زراعی و پژمردگی شد و مقدار آب در دسترس را کاهش داد و باعث کاهش وزن مخصوص حقیقی و ظاهری خاک شد. در مجموع می توان نتیجه گرفت که استفاده از آب آلوده باعث افزایش تخلخل خاک می شود.