اثربخشی خانواده درمانی ساختاری بر کاهش نشانگان اختلال وسواس فکری- عملی

افکار مزاحم و رخنه کننده و اعمال تکراری، از ویژگی های افراد مبتلا به وسواس فکری- عملی است که مشکلات متعددی را برای بیماران ایجاد می کند. هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی خانواده درمانی ساختاری بر کاهش نشانگان اختلال وسواس فکری- عملی بود. بدین منظور، طی یک پژوهش نیمه آزمایشی با پیش آزمون، پس آزمون و گروه کنترل، 24 نفر از بیماران با تشخیص وسواس فکری- عملی مراجعه کننده به مراکز درمانی شهرستان سنندج همراه با خانواده های آنها به صورت نمونه ی داوطلب، انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل کاربندی شدند. گروه آزمایش به مدت 8 جلسه ی 60-45 دقیقه ای به صورت خانوادگی، تحت خانواده درمانی ساختاری قرار گرفتند ولی گروه کنترل هیچ مداخله ی روان شناختی دریافت نکرد. گروه ها قبل و بعد از مداخله از نظر میزان وسواس فکری- عملی مورد آزمون قرار گرفتند. نتایج تحلیل مانکووا نشان داد که خانواده درمانی ساختاری به طور معناداری مولفه های وسواس های آلودگی اجبارهای شست و شو، اجبارهای نظم و ترتیب، اجبارهای وارسی، افکار وسواسی آسیب به خود و دیگران، افکار وسواسی خشونت و تکانه های وسواسی آسیب به خود و دیگران را کاهش داده است. این پژوهش، نقش و تاثیر محیط خانواده درایجاد و تشدید اختلالات روانی به خصوص اختلال وسواس فکری- عملی را در رابطه با کاهش نشانگان اختلال وسواس فکری- عملی مورد تایید قرار داد.