بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) بر سازگاری زناشویی زنان نابارور

ناباروری، جنبه های مختلف زندگی فرد را تحت تاثیر قرار می دهد و با طیف گسترده ی آسیب های روان شناختی شامل کاهش کیفیت زندگی، عزت نفس، رضایت جنسی، عاطفی و اجتماعی، افزایش سطح تنیدگی، اضطراب افسردگی، عصبانیت، احساس خود کوچک بینی، احساس ناکارآمدی، اختلال عملکرد جنسی و مشکلات زناشویی همراه است. هدف پژوهش حاضر، بررسی اثر بخشی درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش بر سازگاری زناشویی زنان ناباروری مراجعه کننده به مراکز بهداشت و درمان دانشگاه علوم پزشکی مشهد بود. بدین منظور، طی یک پژوهش نیمه آزمایشی با پیش آزمون- پس آزمون و گروه کنترل، 30 نفر زن نابارور به صورت نمونه ی در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش(15) و کنترل(15) کاربندی شدند. گروه ها در ابتدا و بعد از اتمام پژوهش از نظر سازگاری زناشویی مورد ارزیابی قرار گرفتند. گروه آزمایش طی 10 جلسه درمان تعهد و پذیرش را دریافت کرد ولی گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. نتایج تحلیل کوواریانس چند متغیره نشان داد که درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش بر سازگاری زناشویی زنان نابارور موثر است. براساس یافته های این پژوهش می توان نتیجه گرفت که درمان مبتنی برتعهد و پذیرش موجب بهبود سازگاری زناشویی زنان نابارور شده است.