بررسی تاثیر قطر و طول ایمپلنت بر میزان بقای آن در جانبازان ایرانی با استفاده از مدلهای شکنندگی

هدف از مطالعه حاضر، بررسی اثر قطر و طول ایمپلنت بر میزان بقای آن در جانبازان مراجعه کننده به درمانگاه قاضی طباطبایی طی سال های 1389-1379 بود.
در این مطالعه ی گذشته نگر، تعداد 1255 ایمپلنت از سه نوع Biomet 3i (Riverside drive، Palm beach،Gardens ، F1، USA)، F2 Xive (Friadent GmbH، Mannheim، Germany) و Noble biocare MKIII (Goteborg، Sweden) برای 181 نفر از مجروحین جنگی جای گذاری گردید. طول ایمپلنت به سه دسته کوتاه(ml 10-8)، متوسط (ml 13-11) و بلند(ml 15-14) و قطر ایمپلنت به سه دسته نازک، متوسط و پهن طبقه بندی شدند. تجزیه و تحلیل آماری داده ها با کمک نرم افزار R صورت گرفت. برای بررسی تاثیر قطر و طول ایمپلنت بر میزان موفقیت از مدل شکنندگی پارامتری با توزیع نمایی به عنوان توزیع مخاطره پایه و توزیع گاما به عنوان توزیع عبارت شکنندگی استفاده شد.
میانگین (انحراف معیار) سنی بیماران 47/49 (61/5) سال و درصد مجروحیت آن ها برابر با 98/42 درصد بود. میانه بقای ایمپلنت برای برندهای 3i، Xive وBH به ترتیب 15/76، 06/79 و 77/94 ماه برآورد شد. بین میزان بقای ایمپلنت و نوع ایمپلنت اختلاف معنی دار مشاهده نشد(353/0P=). از نظر طول، کمترین موفقیت در برند 3i به اندازه ml 15-14 (88 درصد) و بیشترین موفقیت در برند Xive به اندازه ml13-11 (8/97) مشاهده گردید. نتایج تحلیل مدل شکنندگی نشان داد که خطر نسبی شکست در نوع 3i و Xive با قطر و طول های زیاد بیشتر از قطر و طول های کمتر می باشد؛ درحالی که برای نوع BH این شرایط برقرار نیست.
استنتاج: با توجه به نتایج حاصل از این پژوهش، بین ایمپلنت با طول کوتاه رابطه معناداری مشاهده شد و رابطه ای بین قطر ایمپلنت و شکست ایمپلنت مشاهده نشد.