اثر گرانیسترون بر خارش، تهوع و استفراغ ناشی از مخدر اینتراتکال در سزارین با بی حسی نخاعی

فنتانیل به طور شایع برای بی دردی اسپاینال هنگام زایمان استفاده می شود؛ اما با میزان بروز بالایی از خارش همراه است. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر پیشگیرانه گرانیسترون وریدی در جلوگیری از بروز و ارزیابی شدت خارش ناشی از فنتانیل اینتراتکال در زنان حامله تحت جراحی سزارین با بی حسی نخاعی انجام شده است.
این مطالعه، کارآزمایی بالینی دوسوکور بر روی 136 زن کلاس یک و دو انجمن بیهوشی آمریکا بود که تحت سزارین انتخابی با بی حسی نخاعی توسط mg 10 بوپیواکائین هیپرباریک 5/0 درصد و μg 25 فنتانیل قرار گرفتند. پس از خروج نوزاد و بستن طناب نافی، به طور تصادفی mg 1 گرانیسترون (گروهG ) یا سالین 9/0 درصد (گروه S) به صورت وریدی تزریق گردید. برای میزان بروز خارش بین دو گروه مورد بررسی از آزمون Fisher Exact test و برای شدت خارش از آزمون T- test استفاده شد. آنالیز داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS 21 صورت گرفت.
میزان بروز کلی خارش 74/3 درصد (گروه S 76/5 درصد، گروهG 72/1 درصد) مشاهده شد. میزان بروز خارش در ریکاوری در گروه گرانیسترون، به صورت معنی دار متفاوت و پایین تر بود (01/0P=). تفاوت معنی داری در شدت خارش بین دو گروه هنگام جراحی دیده شد؛ به طوری که در گروه گرانیسترون کمتر بود (005/0P=).
استنتاج: این مطالعه نشان داد که گرانیسترون به عنوان یک آنتاگونیست 5 هیدروکسی تریپتامین 3، می تواند در کاهش بروز و شدت خارش ناشی از تزریق مخدر اینتراتکال موثر باشد.