برنامه ریزی راهبردی توسعه ی گردشگری در شهرستان کازرون (با استفاده از تکنیک های سوات و باتلر)

گردشگری به عنوان دومین صنعت درآمد زای جهان بعد از نفت با توجه به اثرات مثبت اقتصادی- اجتماعی فراوانی که دارد توانسته تحولی شگرف در عرصه ی ساختاری- کارکردی سکونت گاه های انسانی اعم از نواحی شهر ها و روستا ها داشته باشد. این صنعت که از آن به عنوان «امید بخش ترین راهبرد توسعه ی کشور های جهان سوم» یاد می شود، اگر با برنامه ریزی و مدیریت یکپارچه ی منطقه ای و ملی همراه باشد؛ می تواند زمینه ساز پویایی و توسعه ی پایدار این گونه جوامع را مهیا سازد. در این پژوهش که با هدف شناخت و تحلیل زمینه های توسعه ی گردشگری در شهرستان کازرون با رویکردی توصیفی- تحلیلی انجام گرفته است، تلاش است با استفاده از تکنیک های قایلیت سنجی سوات و مدل برنامه ریزی باتلر به ارزیابی توانمندی ها و زمینه های توسعه ی گردشگری در منطقه پرداخته شود. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات و تعیین وزن عوامل چهار گانه (S.W.O.T) از نظر20 نفر از کارشناسان گردشگری شهرستان استفاده گردید. یافته های تحقیق حاکی از آن ست که منطقه ی مورد مطالعه با 17 نقطه قوت و امتیاز وزنی 224/3 و 18 فرصت و امتیاز وزنی210/3 در برابر 19 نقطه ضعف و امتیاز وزنی 121/3 و 16 تهدید و امتیاز وزنی 088/3 توانمندی های نسبتا بالایی برای توسعه ی فعالیت های گردشگری دارد، ولی ضعف ها و تهدید های موجود مانع از بالفعل شدن این توانمندی ها گردیده است. سپس برای بهبود بخشیدن و توسعه ی گردشگری در شهرستان 7 راهبرد رقابتی – تهاجمی، 5 راهبرد تنوع، 7 راهبرد بازنگری و 6 راهبرد تدافعی ارائه گردید. هم چنین نتایج مدل Butler در سطح بندی گردشگری منطقه گویای آن ست که گردشگری در کازرون از هفت مرحله ی مدل باتلر، دو مرحله ی اولیه را کامل طی کرده و وارد ابتدای مرحله ی سوم (مرحله ی توسعه) شده است، که ورود به مراحل بعدی نیازمند مدیریت یکپارچه ی منطقه ای و محلی می باشد.