بررسی ارتباط میزان پروتئین پلاسمایی A مرتبط با بارداری (PAPP-A) با دیابت بارداری

دیابت شایع ترین عارضه طبی در بارداری می باشد که اثرات نامطلوبی روی مادر و نتایج جنینی و نوزادی دارد. دیابت بارداری در 5-3% بارداری ها اتفاق می افتد. تشخیص زودهنگام دیابت بارداری می تواند از بروز این عوارض جلوگیری کند. مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط بین میزان پروتئین پلاسمایی A مرتبط با بارداری (PAPP-A) با دیابت بارداری به منظور تشخیص یک عامل خطر جهت پیشگویی دیابت بارداری انجام شد.
این مطالعه تحلیلی آینده نگر از بهمن ماه سال 1394 تا مهر ماه سال 1395 بر روی 250 زن باردار مراجعه کننده به 6 مرکز بهداشتی قزوین انجام شد. در سن 14-11 هفته میزان PAPP-A اندازه گیری شد و سپس در هفته 28-24 تست تحمل گلوکز خوراکی 75 گرمی بر روی نمونه ها انجام شد و ارتباط بین PAPP-A و دیابت بارداری مورد بررسی قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 21) و آزمون های کای دو، تی تست من ویتنی، خطر نسبی و رگرسیون لوجستیک انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد.
24 نفر (8/30%) از افراد با کاهش میزان PAPP-A و 15 نفر (7/8%) از افراد با میزان طبیعیPAPP-A به دیابت بارداری مبتلا شدند. بر اساس آزمون کای دو، بین دو گروه از نظر ابتلاء به دیابت بارداری تفاوت آماری معنی داری وجود داشت (001/0>p) و خطر ابتلاء به دیابت بارداری در گروه با کاهش PAPP-A 90/3 برابر بیشتر از گروه کنترل بود (001/0>p، 14/8-87/1=(CI
پایین بودن میزان PAPP-A در سن 11-14 هفته می تواند به عنوان یک عامل خطر احتمالی در بروز دیابت بارداری باشد، بنابراین می تواند به عنوان یک تست تشخیصی زودهنگام جهت پیشگیری از عوارض نامطلوب جنینی و مادری به کار رود.