مقایسه تاثیر دو روش درمانی سوزن خشک و آموزش اصلاح پاسچر بر پارامترهای درد، ناتوانی عملکردی گردن و آستانه فشاری در بیماران مبتلا به سندرم نقاط ماشه ای فعال عضله تراپزیوس فوقانی: مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی (مطالعه مقدماتی)

نقطه ماشه ای در عضله تراپزیوس فوقانی، یافته شایعی در افراد مبتلا به دردهای ناحیه گردن است. مطالعه حاضر با هدف مقایسه تاثیر دو روش درمانی سوزن خشک (Dry needling) و اصلاح پاسچر بر پارامترهای درد، ناتوانی عملکردی گردن (Neck Disability Index یا NDI) و آستانه فشاری (Pressure threshold یا PT) در شرکت کنندگان مبتلا به سندرم نقاط ماشه ای عضله تراپزیوس فوقانی صورت گرفت.
این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی و یک سوکور بود که در آن 15 شرکت کننده به صورت تصادفی در سه گروه قرار گرفتند. گروه اول درمان سوزن خشک و فیزیوتراپی رایج، گروه دوم آموزش اصلاح پاسچر و فیزیوتراپی رایج و گروه سوم (گروه شاهد) فقط فیزیوتراپی رایج دریافت نمودند. اثرات درمانی از سه جنبه PT (آلگومتر)، شدت درد (Visual analogue scale یا VAS) و NDI طی سه مرحله (پایه، جلسه آخر و 6 هفته بعد از درمان) مقایسه گردید.
با وجود اثرات معنی دار هر یک از روش های درمانی در افزایش PT، کاهش شدت درد و NDI (050/0 > P)، اما هیچ کدام از روش های درمانی در جلسه آخر نسبت به دیگری برتری معنی داری نداشت (050/0 < P)؛ در حالی که 6 هفته پس از درمان، دو گروه سوزن خشک و اصلاح پاسچر تغییرات معنی داری را نسبت به گروه شاهد نشان دادند (050/0 > P). توان آزمون آماری در متغیر VAS در آخرین جلسه و 6 هفته بعد از درمان به ترتیب 68 و 79 درصد بود.
با توجه به تاثیرات مثبت گروه های درمانی در طی زمان و تفاوت معنی دار دو گروه درمانی سوزن خشک و اصلاح پاسچر نسبت به گروه شاهد 6 هفته بعد از درمان، استفاده از این دو روش درمانی در شرکت کنندگان مبتلا به نقاط ماشه ای فعال عضله تراپزیوس فوقانی توصیه می شود.