بررسی فعالیت سیستم ایمنی متعاقب استفاده از سیستم های مختلف بیان انرژی و اسیدهای آمینه ی جیره در جوجه های گوشتی سویه آرین

علیرغم اینکه پاسخ های سیستم ایمنی و فیزیولوژیک بدن تحت تاثیر نوع و سطح مواد مغذی جیره هستند، جیره نویسی در طیور عمدتا بر اساس شاخص های تولیدی انجام می شود و از شاخص هایی ایمنی چشم پوشی می شود.
تحقیق حاضر جهت بررسی اثرات تنظیم جیره غذایی مطابق با سیستم های مختلف بیان انرژی (انرژی قابل متابولیسم حقیقی و ظاهری تصحیح شده برای ازت) و اسیدآمینه (کل و قابل هضم) بر عملکرد و پاسخ های سیستم ایمنی جوجه های گوشتی سویه آرین طراحی و اجرا شد.
در این پژوهش تعداد 1440 قطعه جوجه گوشتی آرین در 8 گروه آزمایشی (تیمار) با 6 تکرار و هر تکرار(واحد آزمایشی) شامل 30 قطعه جوجه ی یک روزه آرین، در قالب یک طرح کاملا تصادفی با روش فاکتوریل (2×2×2) شامل دو معیار بیان انرژی خوراک (TMEn و AMEn)، دو معیار بیان اسیدآمینه خوراک (TAAFوDAAF) و دو شیوه ی بیان نیاز اسیدآمینه ای پرنده (TAAR و DAAR) طی دو دوره پرورش (21-1 و 42-22 روزگی) مورد استفاده قرار گرفت.
نتایج نشان داد هنگامی که مبنای جیره نویسی استفاده از سیستم انرژی قابل متابولیسم حقیقی تصحیح شده برای ازت و اسیدآمینه قابل هضم متناسب با نیاز پرنده باشد، بازدهی تولیدی بیشتری حاصل می شود. اگرچه بهترین پاسخ آنتی بادی علیه گلبول قرمز گوسفندی و کمترین نسبت هتروفیل به لمفویست مربوط به تیمارهایی بود که با جیره های تنظیمی مطابق با سیستم انرژی قابل متابولیسم ظاهری تصحیح شده برای ازت تغذیه شده بودند و سطوح بالاتری از مقدار اسیدآمینه استاندارد مورد نیازدریافت کرده بودند.
نتیجه گیری نهایی: بهگزینی برای افزایش سرعت رشد در طیور، باعث تقویت فرایندهای متابولیک و فیزیولوژیک در راستای استفاده از خوراک شده و سهم کمتری از مواد مغذی جیره به سایر سیستم های حیاتی بدن اختصاص داده خواهد شد. استفاده از سیستم های TMEn و DAA جهت جیر نویسی، باعث بهبود عملکرد تولیدی و تضعیف پاسخ های ایمنی می شود. لذا پیشنهاد می شود در شرایط عادی پرورش، جیره های غذایی بر اساس سیستم های TMEnوDAA تنظیم شوند، ولی در مواقعی که احتمال ایجاد تنش وجود دارد جهت اطمینان از تقویت و بهبود سیستم ایمنی از سطوح بالاتر انرژی و اسیدآمینه در جیره استفاده شود.