بررسی رابطه بین سلامت روانی و انگیزش پیشرفت در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی تبریز

هدف اساسی در این تحقیق بررسی سلامت روانی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی تبریز و ارتباط آن با انگیزش پیشرفت آنها در سال تحصیلی 93-92 بود..
روش تحقیق ترکیبی از روش های زمینه یابی و همبستگی بود. این تحقیق با نمونه ای به حجم 300 نفر(150 دختر و 150 پسر) از کلیه دانشجویان شاغل به تحصیل در سال تحصیلی مذکور انجام گرفت. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه سلامت عمومی گلدبرگ و انگیزش پیشرفت هرمنس استفاده گردید. داده های به دست آمده با استفاده از روش آماری همبستگی بوسیله نرم افزار آماری SPSS نسخه 18 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
یافته ها نشان داد که آزمودنی ها در زمینه سلامت روانی و انگیزش پیشرفت از وضعیت نسبتا خوبی برخوردار بودند اما در این میان تفاوتهایی در زمینه متغیرهای مذکور در بین دانشجویان رشته های گوناگون و جنسیت های مختلف دانشجویان وجود داشت به گونه ای که در انگیزش پیشرفت تفاوت های جنسی معناداری دیده شد اما این تفاوت در زمینه سلامت روانی معنادار نبود. در بررسی تفاوت رشته های تحصیلی در ارتباط با این دو متغیر نیز تفاوت های معناداری در زمینه انگیزش پیشرفت دیده شد اما در زمینه سلامت روانی تفاوت معناداری دیده نشد
به طور کلی دست اندرکاران نظام های آموزشی می توانند از طریق فراهم ساختن زمینه های مساعد رشد یکی از این متغیرها در جهت رشد و توسعه متغیر دیگر نیز اقدام نمایند.