اثر آتش سوزی بر جمعیت نماتدها در لایه های سطحی خاک جنگل ابر، شهرستان شاهرود

نماتدها از فراوان ترین و موثرترین ارگانیسم های خاکزی در اکوسیستم های طبیعی ازجمله جنگل محسوب شده و به عنوان شاخص زیستی برای مطالعه اثر عوامل مختل کننده محیط زیست بکار رفته اند. در این تحقیق اثر آتش سوزی بر جمعیت نماتدهای خاک زی موجود در لایه های سطحی (اعماق 10، 20، 30 و 40 سانتی متر) خاک قسمت کوچکی از جنگل ابر شهرستان شاهرود مطالعه شد. برای مقایسه جمعیت نماتدها در نواحی سوخته و نسوخته، 100 نمونه خاک از اعماق مورد نظر در دو زمان (یک و 13 ماه پس از آتش سوزی) از بلوک های تعیین شده به طور تصادفی گرفته شد. پس از استخراج نماتدها به روش سانتریفیوژ یا شناورسازی در محلول شکر، شناسایی و شمارش گروه های نماتدی بر اساس خصوصیات ریخت شناسی محفظه دهان و مری با استفاده از استریومیکروسکوپ انجام گردید. نتایج نشان داد که جمعیت نماتدها در تمام گروه ها در خاک سوخته در عمق‏های 10، 20 و 30 سانتی متر در مقایسه با خاک نسوخته، یک ماه پس از آتش سوزی کاهش داشته است. بیشترین درصد کاهش جمعیت در خاک سوخته در زمان نمونه بردای اول به ترتیب در عمق های 20، 10، 30 و 40 سانتی متر و بیشترین درصد افزایش جمعیت در خاک سوخته در زمان نمونه برداری دوم به ترتیب در عمق های 30، 40، 20 و 10 سانتی متر خاک بود (P≤0.05).