آموزش مهارت های اجتماعی بر افزایش سازگاری عاطفی، سلامت روان و حرمت خود دانش آموزان کم توان جسمی- حرکتی

هدف این پژوهش بررسی آموزش مهارت های اجتماعی بر افزایش سازگاری عاطفی، سلامت عمومی و حرمت خود دانش آموزان کم توان جسمی- حرکتی بود. پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل جامعه ی این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان کم توانی جسمی-حرکتی 14 تا 18 ساله استان تهران در مراکز توانبخشی حرفه ای، خدمات آموزشی و توانبخشی بود که 30 نفر از کودکان کم توان جسمی-حرکتی با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب و به طور تصادفی به گروه های آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) واگذار شدند. آن ها سیاهه سازگاری عاطفی بل (BAI)، پرسشنامه سلامت عمومی گلدبرگ (GHQ-28) و مقیاس حرمت خود روزنبرگ (SES) پاسخ دادند. داده ها به روش آماری تحلیل کوواریانس و با استفاده از نرم افزار 21-SPSS تحلیل شدند. نتایج نشان داد که آموزش مهارت های اجتماعی اثر مثبت و معنی داری به رشد عاطفی، سلامت عمومی و حرمت خود دانش آموزان کم توان جسمی- حرکتی داد. این نتایج، کاربردهای بالینی مستقیم و ضمنی مهمی درزمینه ی پیشگیری و بهبود سازگاری عاطفی، سلامت روان و حرمت دانش آموزان کم توان جسمی-حرکتی دارد.