اثر 12 هفته تمرین مقاومتی بر هایپرتروفی قلب، سطح گلوکز، انسولین و شاخص مقاومت به انسولین در رت های دیابتی شده با STZ

دیابت نوع 2 به عنوان یک عامل خطر برای بیماری قلبی به شمار می رود و سهم عمده ای در مرگ و میر ناشی از بیماری های قلبی - عروقی دارد. در پژوهش حاضر تاثیر 12 هفته تمرین مقاومتی بر هایپرتروفی قلب، سطح گلوکز، انسولین و شاخص مقاومت به انسولین در رت های دیابتی شده با STZ بررسی گردید.
16 سر رت نر نژاد ویستار (با میانگین وزن20±200 گرم) به صورت تصادفی به دو گروه دیابتی کنترل (8 سر) و دیابتی مقاومتی (8 سر) تقسیم شدند. گروه تمرین دیابتی مقاومتی، 12 هفته تمرین مقاومتی را اجرا کردند و 48 ساعت پس از پایان آخرین جلسه تمرینی، رت ها بیهوش و کشته شدند. متغیرهای مورد نظر در رت ها (وزن بدن ، وزن قلب، وزن بطن چپ، درصد وزن قلب به وزن بدن، درصد وزن بطن چپ به وزن قلب، ضربان قلب حالت استراحت، میزان گلوگز، انسولین و شاخص مقاومت به انسولین) اندازه گیری شد. برای تجزیه و تحلیل آماری داده ها از آزمون تی برای گروه های مستقل در سطح معنی داری، 05/0p≤ استفاده گردید.
بین میانگین وزن قلب (050/0p=)، وزن بطن چپ (002/0p=)، میزان گلوگز (000/0p=)، انسولین (000/0p=) و ضربان قلب حالت استراحت (021/0p=) در گروه دیابتی مقاومتی نسبت به گروه دیابتی کنترل، تفاوت معنی داری وجود داشت.
با توجه به نتایج تحقیق حاضر، به نظر می رسد تمرین مقاومتی به عنوان یک استراتژی مهم در جهت بهبود ساختار و عملکرد قلب دیابتی ها بوده و می تواند به عنوان یک روش مداخله ای تاثیرگذار مورد توجه قرار گیرد.