تهیه و ارزیابی میزان ایمنی زایی نانوذرات کایتوزان حاوی تتانوتوکسین در مقایسه با ادجوانت فروند پس از تزریق زیرجلدی در مدل موشی برای بهبود واکسن کزاز

کزاز، یک بیماری عفونی کشنده مشترک بین انسان و بیشتر پستانداران است. واکسن کزاز نزدیک به یک قرن است که تهیه و مورد استفاده قرار می گیرد. این تحقیق با هدف ساخت و ارزیابی میزان ایمنی زایی نانوذرات کایتوزان حاوی تتانوتوکسین در مقایسه با ادجوانت فروند پس از تزریق زیرجلدی در مدل موشی برای بهبود واکسن در بیماری کزاز صورت گرفت.
در این مطالعه تجربی، سنتز نانوذرات کایتوزان حاوی توکسوئید کزاز با روش ژله ای شدن یونی انجام شد. مورفولوژی نانوذرات با SEM و AFM مورد بررسی قرار گرفت، سپس نانوذرات به صورت زیرجلدی به موش تزریق شد و 2 هفته بعد از اتمام تزریقات، خونگیری به عمل آمد. میزان تیتر آنتی بادی با روش الایزای غیرمستقیم اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون توکی، در سطح 05/0>p تجزیه و تحلیل شدند.
آنتی ژن با لودینگ بالا (دارای خصوصیات مورفولوژیک کروی یکنواخت و متوسط سایز برابر با 144)، درون نانوذرات کایتوزان قرار گرفت. پس از آنالیز سرم ها، میزان تیتر آنتی بادی IgG در موش های دریافت کننده آنتی ژن به صورت نانوذرات در مقایسه با گروه شاهد، اختلاف معنی داری داشت، اما در گروه آنتی ژن همراه با ادجوانت فروند، اختلاف معنی داری مشاهده نشد.
طبق نتایج این مطالعه، تزریق توکسوئید کزاز با استفاده از فرآیند نانو جهت ایمنی زایی در مقایسه با ادجوانت فروند دارای توانایی القای پاسخ ایمنی هومورال تقریبا برابر بوده و می تواند جایگزین مناسبی برای آن باشد.