تاثیر گیاه آویشن در مقایسه با آمفوتریسین B بر آماستیگوت لیشمانیا ماژور در شرایط invitro

لیشمانیازیس ها مجموعه ای از بیماری های انگلی را شامل می شوند که به صورت طیف وسیعی از علایم بالینی شامل لیشمانیازیس پوستی، پوستی- مخاطی و احشاییرخ می دهند. اخیرا پیشرفتهای زیادی در زمینه استفاده از داروهای گیاهی جهت درمان لیشمانیازیس حاصل شده است. هدف از این تحقیق، تاثیر اسانس چهار گونه گیاه آویشن در مقایسه با آمفوتریسین B بر آماستیگوت لیشمانیا ماژور در شرایط invitro می باشد.

لیشمانیا ماژور(Leishmania major) سویه استاندارد به محیط کشتRPMI- 1640 حاوی 10 % سرم جنین گاوی(FCS) و آنتی بیوتیک منتقل و در دمای25±2° C کشت داده شد. سپس در مرحله ثابت رشد تاثیر غلظت های مختلف اسانس های گیاهی در مقایسه با داروی کنترل آمفوتریسین B بر روی آماستیگوت های لیشمانیا ماژور با استفاده از روش رنگ سنجی MTTمورد بررسی قرار گرفت. میزان جذب نوری (Optical density) بوسیله دستگاه ELISA readerسنجیده شد و مقدار IC 50محاسبه گردید. به طور کلی میانگین جذب نوری در گروه های مورد بررسی اختلاف معنی داری (001/0P<) نشان داد. در آزمون مقایسه میانگین دانکن اختلاف معنی داری بین غلظت های مورد آزمایش و گروه کنترل دیده شد.

نتایج حاصل از جذب نوری و IC 50 نشان داد که اسانس های چهار گونه آویشن در مقایسه با داروی کنترل دارای تاثیر می باشد.

گیاه آویشن، برای درمان لیشمانیازیس پوستی موثر است. اثر بخشی این ترکیبات به تنهایی یا در ترکیب در برابر لیشمانیازیس جلدی انسان به عنوان یک کارآزمایی بالینی تصادفی ارزیابی شده است.