تدوین مدل مفهومی توسعه آموزش محیط زیست با ارزیابی عوامل راهبردی

با ظهور پارادایم جدید توسعه از دهه 1970، تفاهم نامه های منطقه ای و بین المللی متعددی برای حفاظت از محیط زیست در جامعه جهانی منعقد شده است که در این میان بر ضرورت ایجاد و تداوم یک نهضت آموزشی با هدف تغییر رفتار و اصلاح بینش عمومی نسبت به محیط زیست، به عنوان مقدمه عمل برای دستیابی به توسعه پایدار تاکید شده است. با وجود تلاش های گسترده به عمل آمده در این زمینه، دستاوردها محدود و ناکافی بوده است. بنابراین، ضروری است راهبردهای آموزش محیط زیست نیز، تحول و دگرگونی اساسی یابند. هدف از این تحقیق، تدوین مدل مفهومی توسعه آموزش محیط زیست کشور از طریق ارزیابی عوامل راهبردی می باشد. ابزار تحقیق پرسشنامه و روایی شاخص ها با استفاده از نظر استادان و متخصصان مربوطه اعتبارسنجی و پایایی شاخص ها با استفاده از فرمول آلفای کرونباخ، 95/0 محاسبه شد. در این تحقیق، با مرور دیدگاه های مختلف بین المللی، نتایج اجلاس ها، کنفرانس های جهانی، مطالعات کتابخانه ای، بررسی اسناد و مدارک و نیز مصاحبه متخصصان محیط زیست، پرسشنامه ای در قالب جدول SWOT تهیه شد و جهت وزن دهی در اختیار 50 نفر از استادان و نخبگان محیط زیست قرار گرفت. نتایج یافته ها نشان می دهد که کل امتیاز وزن دار جدول ماتریس عوامل داخلی 73/2 و در جدول ماتریس عوامل خارجی 61/2 است که اعداد حاصله بیشتر از میانگین (5/2) بوده، یعنی قوت ها و فرصت ها در توسعه آموزش محیط زیست بر ضعف ها و محدودیت ها غالب می باشند و نوع راهبرد حاصل شده، راهبرد تهاجمی است. در پایان، جهت توسعه آموزش محیط زیست، مدل مفهومی با در نظر گرفتن کلیه عوامل، تدوین و پیشنهاد شده است.