بررسی ویژگی های رئولوژیکی مخلوط صمغ دانه ریحان با صمغ های گوار و ثعلب

هیدروکلوئیدها به عنوان ترکیباتی با وزن مولکولی بالا تعریف می شوند که می توانند در آب حل شوند و ایجاد محلول ‏های ویسکوز نمایند. در این پژوهش تاثیر صمغ ‏های ثعلب و گوار در غلظت ‏های مختلف (1/0، 3/0 و 5/0 درصد) بر خصوصیات رئولوژیکی محلول صمغ دانه ریحان (05/0 و 1/0 درصد) توسط رئومتر چرخشی در دامنه سرعت برشی 300-01/0 بر ثانیه و دمای C° 25 مطالعه شد. نتایج نشان داد در همه محلول ‏ها با افزایش سرعت برشی، ویسکوزیته ظاهری کاهش یافت که نشان دهنده رفتار شل شونده با برش (سودوپلاستیک) مخلوط صمغ ها بود. نتایج حاصل از برازش داده ها با مدل ‏های رئولوژیکی مختلف نشان داد که مدل کراس با داشتن R2بالا بهترین مدل جهت توصیف رفتار جریان مخلوط صمغ ها بود. افزایش غلظت صمغ ها باعث افزایش ویسکوزیته مخلوط شد و بالاترین ضریب قوام مربوط به نمونهB2S3 بود (pa.s 91/9). میزان هیسترسیس نیز با افزایش غلظت صمغ ها افزایش یافت. بالاترین میزان هیسترسیس مربوط به نمونه S2G3 بود (38/290 پاسکال بر ثانیه).