تکیه واژه و گروه در زبان فارسی بر مبنای نظریه بهینگی

مقاله حاضر به بررسی الگوی تکیه زبان فارسی در سطوح کلمه و گروه نحوی می‏پردازد و نشان می‏دهد که در چارچوب نظریه واج‏شناسی نوایی، تکیه واژگانی در زبان فارسی از الگویی ثابت پیروی می‏کند. تکیه واژگانی در زبان فارسی تابع قاعده تکیه کلمه واجی یعنی راست رو است، اما در بررسی تکیه گروه، رجوع به اطلاعات نحوی و ساخت سازه ای درونی سازه نحوی امری اجتناب‏ناپذیر است. اصل هسته‏گریزی (اسلامی، 1379 و 1384) به خوبی از پس تبیین این مسئله برمی‏آید. از این روی، پژوهش حاضر در تحلیل داده ها از اصل یادشده بهره می‏جوید. هدف دیگر این مقاله، ارائه دستور الگوی آهنگ کلمه واجی، گروه واژه‏بست و گروه واجی زبان فارسی در چارچوب نظریه بهینگی (OT) است. به این منظور، داده های پژوهش که برگرفته اند از اثر اسلامی (1384) در چارچوب نظریه بهینگی تحلیل می‏شوند و دستوری با استفاده از محدودیت های نقض‏پذیر بهینگی ارائه می‏شود.