واکاوی مهم ترین معیار داوری رجالی در پرتو نگرش کلامی

بررسی چیستی معیار ارباب رجال در داوری های رجالی و به گونه ویژه، تحلیل میزان اثرپذیری داده های رجالی از باورهای کلامی، امری مغفول و نیازمند کاوش و نگاهی کلان در این حوزه است. بایستگی این پژوهش به نگاه و استنباطی آزاد از وراء داوری های صورت گرفته با تحلیل چرایی تعین یافتن انگاره های مطرح از سوی ارباب رجال و رسیدن به ریشه های آن، بازگشت دارد. نگاشته حاضر بر آن است که با نگرش روش شناسی، تحول آفرین و بر اساس تحلیل داده های رجالی و کلامی، جایگاه و میزان تاثیرگذاری اندیشه های عقیدتی در سنجش وثاقت یا تضعیف راوی را نمایان سازد. برآیند داده ها و تعمیق نگاه در ریشه یابی شواهد این گفتار، گویای اثرپذیری داوری های رجالی از باورهای کلامی است. در برآیند این پژوهه آشکار می شود حوزه این واکنش ها در فروع اصول عقاید و به صورت مشخص، در نگرش به مسائل ذیل اصل امامت، رخ نمایانده است که می توان آن ها را واکنش هایی درون مذهبی در برابر کنش های عقیدتی در بستر ارزیابی رجالی دانست، تا بازده نگاشته حاضر، زمینه ساز تحولی نو در مبانی باشد و بتواند نگاهی جدید به عرصه بهره مندی از روایات، به ویژه روایات حوزه امامت را فراهم آورد.