تغییرات عملکرد و اجزای عملکرد گندم آذر2 با پرایمینگ بذر توسط سه تنظیم کننده آنتی جیبرلین

در این پژوهش، تاثیر سه تنظیم‏کننده رشد آنتی جیبرلین بر عملکرد و اجزای عملکرد گندم رقم آذر2 تحت شرایط آبیاری منظم در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه زنجان در سال زراعی 92-1391 مورد ارزیابی قرار گرفت. تیمارهای آزمایش شامل تیمار شاهد (عدم پرایم)، هیدروپرایم (پرایم با آب مقطر)، کلرمکوات کلراید (400، 800، 1200 و 1600 میکرومولار)، پاکلوبوترازول (35، 70، 105 و140 میکرومولار) و انسیمیدول (10، 20، 30 و40 میکرومولار) بودند. در مقایسه با تیمار شاهد، عملکرد زیستی در بیشتر تیمارها با کندکنندهای رشد کاهش یافت. در مقابل، کاربرد هر سه کندکننده رشد باعث بهبود کلی عملکرد گندم آذر2 شد. از بین تیمارهای بالا، پاکلوبوترازول در غلظت 140، انسیمیدول در غلظت 20 و کلرمکوات کلراید در غلظت 800 میکرومولار توانستند بیشترین عملکرد دانه را تولید کنند. پرایم بذر با کندکننده های رشد موجب افزایش وزن هزار دانه در مقایسه با تیمار شاهد شد. بیشترین تعداد سنبله بارور در مترمربع در تیمار 800 میکرومولار کلرمکوات کلراید و بیشترین تعداد دانه در سنبله در تیمار 20 میکرومولار انسیمیدول مشاهده شد. افزایش تعداد سنبله بارور، کوتاه تر شدن سنبله ها را به دنبال داشت و در نتیجه سنبله هایی کوتاه تر اما با دانه هایی درشت تر در بوته ها تولید شد. به نظر می رسد که رقم آذر 2 پتانسیل افزایش تعداد دانه در سنبله و نیز افزایش وزن دانه ها را دارد و از این رو امکان افزایش عملکرد دانه از هر دو روش در این رقم وجود دارد.