تاثیر آماده سازی بذر با مواد محرک و خیساندن با آب بر رفتار جوانه زنی چغندرقند (Beta vulgaris L.)

به منظور بررسی رفتار جوانه زنی چغندرقند تحت تاثیر تیمارهای پرایمینگ، دو آزمایش جداگانه به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی در آزمایشگاه انجام شد. آزمایش اول به بررسی اثر زمان (سه، شش، 12، 24 و 48 ساعت) و غلظت (25، 50، 100، 200 و 400 درصد) و دو نوع ماده محرک (سیداستارت و اسیدهیومیک) پرداخت. آزمایش دوم شامل بررسی زمانهای مختلف پرایمینگ بذر (سه، شش، 12، 24 و 48 ساعت) و دو روش خسیاندن در آب (آب جاری و خیساندن در پتری دیش) بود. نتایج نشان داد که هر دو آزمایش تاثیر معنی داری بر بهبود جوانه زنی چغندرقند داشتند. کمترین زمان (سه ساعت) و کمترین غلظت (25 درصد) سیداستارت و اسید هیومیک به ترتیب با 59 و 54 درصد، باعث بهبود جوانه زنی شدند. روش خسیاندن در آب جاری به مدت 48 ساعت با 58 درصد جوانه زنی، تاثیر بهتری نسبت به تیمار خسیاندن در پتری دیش (45درصد) بر جوانه زنی داشت. به طورکلی تیمارهای آب جاری، خیساندن در پتری دیش، سیداستارت و اسیدهیومیک به ترتیب جوانه زنی را 76، 36، 79 و 64 درصد نسبت به شاهد افزایش دادند.
تیمارها مشابه روند درصد جوانه زنی، بر سرعت جوانه زنی تاثیر گذاشتند. میتوان تاثیر مواد محرک را به وجود موادغذایی و تاثیر آبشویی با آب جاری را به خاطر شستشوی مواد بازدارنده موجود در پوسته بذر عنوان کرد. براساس این نتایج، تیمار سیداستارت (با غلظت 25 درصد به مدت سه ساعت) و آبشویی با آب جاری (به مدت 48 ساعت)، بهترین تیمارها در بهبود جوانه زنی چغندرقند بودند.